گناه عبارتست از مخالفت با خدا، بى اعتنا بودن به قوانين مذهب و وجدان، بى پروائى و بى بند و بارى و ابراز جرئت در مقابل خداوند جبار. ولى گاهى گناهكار مى داند تخلف مى كند و متوجه است كه معصيت و نافرمانى خداوند متعال مى نمايد و اقرار دارد كه به وسيله گناه خود را از حريم تقوى و فضيلت دور مى گرداند و خلاصه اعتراف به خطاى خود مى كند و وجدانا هم ناراحت است و همين خود توبه و پاك كننده آثار گناه است. ولى گاهى گناه در نظر به جا آورنده آن ناچيز مى نمايد و آن را سبك مى شمرد، اصلا به فكر اينكه مرتكب جرم شده نيست، گوئى تصور نمى كند كه به واسطه گناه، خود را پناهگاهى دور و به پرتگاهى نزديك مى كند، مثل اينكه دارد يك عمل عادى انجام مى دهد. اين هر دو قسم گناه است، ولى بدون شك، گناه اولى و مجازات آن سبك تر است هر چند به ظاهر از گناهان بزرگ باشد و گناه دومى و كيفر آن سنگين تر است اگر چه در رديف گناهان كوچك به شمار آيد.على عليه السلام فرمود:اشد الذنوب ما استهان به صاحبه.سخت ترين گناهان گناهى است كه گناهكار، آن را ناچيز و آسان شمرد.
لطفا منتظر باشید ...
