پرورش يافته دامان پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم - امام علی (ع) و مباحث اعتقادی نسخه متنی

پرورش يافته دامان پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم

امام على عليه السلام از لحظه تولّد تا دوران نوجوانى با ياد و نام خدا زندگى كرد كه دوست و دشمن و خانواده خود را دچار شگفتى هاى فراوان ساخت كه فرمود:

وَقَدْ عَلِمْتُمْ مَوْضِعِي مِنْ رَسُولِ اللّهِ صلّى الله عليه وآله بِالْقَرَابَةِ الْقَرِيبَةِ، وَالْمَنْزِلَةِ الْخَصِيصَةِ. وَضَعَنِي فِي حِجْرِهِ وَاءَنَا وَلَدٌ يَضُمُّنِي إِلَى صَدْرِهِ، وَيَكْنُفُنِي فِي فِرَاشِهِ، وَيُمِسُّنِي جَسَدَهُ، وَيُشِمُّنِي عَرْفَهُ. وَكَانَ يَمْضَغُ الشَّيْءَ ثُمَّ يُلْقِمُنِيهِ، وَمَا وَجَدَ لِي كَذْبَةً فِي قَوْلٍ، وَلاَ خَطْلَةً فِي فِعْلٍ.

وَلَقَدْ قَرَنَ اللّهُ بِهِ صلّى الله عليه وآله مِنْ لَدُنْ اءَنْ كَانَ فَطِيما اءَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلاَ ئِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ، وَمَحَاسِنَ اءَخْلاَ قِ الْعَالَمِ، لَيْلَهُ وَنَهَارَهُ. وَلَقَدْ كُنْتُ اءَتَّبِعُهُ اتِّبَاعَ الْفَصِيلِ اءَثَرَ اءُمِّهِ، يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ اءَخْلاَ قِهِ عَلَما، وَيَاءْمُرُنِي بِالاِْقْتِدَاءِ بِهِ.

وَلَقَدْ كَانَ يُجَاوِرُ فِي كُلِّ سَنَةٍ بِحِرَاءَ فَاءَرَاهُ، وَلاَ يَرَاهُ غَيْرِي. وَلَمْ يَجْمَعْ بَيْتٌ وَاحِدٌ يَوْمَئِذٍ فِي الاِْسْلاَ مِ غَيْرَ رَسُولِ اللّهِ صلّى الله عليه وآله وَخَدِيجَةَ وَاءَنَا ثَالِثُهُمَا. اءَرَى نُورَ الْوَحْيِ وَالرِّسَالَةِ، وَاءَشُمُّ رِيحَ النُّبُوَّةِ.

وَلَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّيْطَانِ حِينَ نَزَلَ الْوَحْيُ عَلَيْهِ صلّى الله عليه وآله فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللّهِ مَا ه ذِهِ الرَّنَّةُ؟ فَقَالَ:

«هذَا الشَّيْطَانُ قَدْ اءَيِسَ مِنْ عِبَادَتِهِ. إِنَّكَ تَسْمَعُ مَا اءَسْمَعُ، وَتَرَى مَا اءَرَى، إِلا اءَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِيٍّ، وَلكِنَّكَ لَوَزِيرٌ وَإِنَّكَ لَعَلَى خَيْرٍ».

«شما موقعيّت مرا نسبت به رسول خدا صلّى الله عليه وآله در خويشاوندى نزديك، در مقام و منزلت ويژه مى دانيد، پيامبر مرا در اتاق خويش مى نشاند، در حالى كه كودك بودم مرا در آغوش خود مى گرفت، و در استراحتگاه مخصوص خود مى خوابانيد، بدنش را به بدن من مى چسباند، و بوى پاكيزه خود را به من مى بوياند، و گاهى غذايى را لقمه لقمه در دهانم مى گذارد، هرگز دروغى در گفتار من، و اشتباهى در كردارم نيافت.

از همان لحظه اى كه پيامبر صلّى الله عليه وآله را از شير گرفتند، خداوند بزرگ ترين فرشته خود را ماءمور تربيت پيامبر صلّى الله عليه وآله كرد تا شب و روز، او را به راه هاى بزرگوارى و راستى و اخلاق نيكو راهنمايى كند،

و من همواره با پيامبر بودم چونان فرزند كه همواره با مادر است، (14) پيامبر صلّى الله عليه وآله هر روز نشانه تازه اى از اخلاق نيكو را برايم آشكار مى فرمود، و به من فرمان مى داد كه به او اقتداء نمايم، پيامبر صلّى الله عليه وآله چند ماه از سال را در غار حراء مى گذراند، تنها من او را مشاهده مى كردم، و كسى جز من او را نمى ديد، در آن روزها، در هيچ خانه مسلمانى راه نيافت جز خانه رسول خدا صلّى الله عليه وآله كه خديجه هم در آن بود و من سوّمين آنان بودم، من نور وحى و رسالت را مى ديدم، و بوى نبوّت را مى بوييدم

من هنگامى كه وحى بر پيامبر صلّى الله عليه وآله فرود مى آمد، ناله شيطان را شنيدم، گفتم اى رسول خدا، اين ناله كيست؟

گفت: شيطان است كه از پرستش خويش ماءيوس گرديد و فرمود:

«على! تو آن چه را من مى شنوم، مى شنوى، و آن چه را كه من مى بينم، مى بينى، جز اينكه تو پيامبر نيستى، بلكه وزير من بوده و به راه خير مى روى.» (15)