دریچه ای گشوده بر آفتاب نسخه متنی

- ''... و الصق باهل الورع و الصدق. ثم رضهم على الا
يطروك و لا يبجحوك بباطل لم تفعله فان كثره الاطراء تحدث الزهو و تدنى من العزه'' [ نهج البلاغه، صبحى الصالح- همان و من كتاب له عليه السلام "53" صفحات 431 -430 و 441. ] و خود را با پرهيزكاران و راستكاران پيوند ده و با آنان همنشين باش! و به ايشان بياموز و وادارشان كن كه تو را بسيار نستايند و در اين كه كار ناشايسته اى انجام نداده اى تو را با تملق گويى خود شاد كنند، زيرا زياده روى در ستايش، شخص را خودپسند و سركش مى كند.

''و اكثر مدارسه العلماء و مناقشه الحكماء فى تثبيت ما صلح عليه امر بلادك و اقامه ما استقام به الناس قبلك'' [ نهج البلاغه، صبحى الصالح- همان و من كتاب له عليه السلام "53" صفحات 431 -430 و 441. ] و درباره ى استوار كردن آنچه آرامش و نظم را در شهرهاى تحت حاكميت تو برقرار مى كند و در برپا داشتن آنچه مردم پيش از تو برپا داشته اند يارى مى دهد، با فرزانگان مشاورت و با راستگويان و درست كرداران مذاكره كن.

نكته ى بسيار ظريف و آموزنده اى كه در فرمانهاى امام على "عليه السلام" در نامه ى معروف خود به مالك اشتر ملاحظه مى شود، توصيه اى است كه آن حضرت به رهبران جوامع اسلامى در ارتباط با مشاوران و خويشاوندان و نزديكانشان فرموده و زمامداران را از خويشان و نزديكانى كه خدا ترس و دادگر نيستند، برحذر داشته است.

''... ان للوالى خاصه و بطانه، فيهم استئثار و تطاول و قله انصاف فى معامله. فاحسم ماده اولئك بقطع اسباب تلك الاحوال و لا تقطعن لاحد من حاشيتك و حامتك قطيعه و لا
يطمعن منك فى اعتقاد عقده تضر بمن يليها من الناس فى شرب او عمل مشترك يحملون موونته على غيرهم فيكون مهنا ذلك لهم دونك و عيبه عليك فى الدنيا و الاخره'' [ نهج البلاغه، صبحى الصالح- همان و من كتاب له عليه السلام "53" صفحات 431 -430 و 441. ] يقينا حكمرانان را نزديكان و خويشانى است كه به خودسرى و گردنكشى و تجاوز به مال مردم و بى انصافى خو گرفته اند، پس ريشه و پايه ى شرارت ايشان را با از بين بردن موجبات آن صفات نكوهيده قطع كن! و به احدى از آنان كه پيرامونت هستند و به كسى از خاندان و خويشاوندانت زمينى را واگذار مكن و بايد هيچ كس در تو به گرفتن مزرعه و كشتزارى كه به وسيله ى آن به مردم زيان رساند و يا موجب خسارت همسايه اش در آبشخور يا كار مشترك ديگرى گردد، طمع نبندد، زيرا در صورت چنين رخدادى، سود گوارائى براى آن آزمندان فراهم خواهد شد و عيب و سرزنش آن در دنيا و آخرت بر تو خواهد بود.