جاذبه و دافعه علوى - راهبردهای سیره شناسی امام علی نسخه متنی

جاذبه و دافعه علوى

زندگى پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم سراسر "نه" در مقابل خواسته ها، هوسها، تهديدها، تحريك ها بود. على عليه السلام هم "نه" گفت. نمونه ناسازگارى على عليه السلام كجاست؟

نمونه ناسازگارى على عليه السلام، عمل اميرالمومنين عليه السلام در آغاز خلافت اوست. اگر اميرالمومنين عليه السلام در مقابل خواست آن رهبران و شخصيتهاى برجسته اى كه در ميان مردم از اعتبار برخوردار بودند، حاضر مى شد كوتاه بيايد، حاضر مى شد حرفهايى را كه آنها مى خواهند بزند، بزند، يقينا براى على عليه السلام اين همه ناكامى پيش نمى آمد. اگر على عليه السلام حاضر مى شد با قدرتهاى متخاصم با اسلام و با حكومت اسلامى اندكى روى موافق نشان بدهد، يقيقنا براى اميرالمومنين عليه السلام اين همه دردسر بوجود نمى آمد. فرق على بن ابيطالب عليه السلام با رقيبانش در همين نكته است. آنها حاضر بودند با هر كسى عليه دشمن خود يعنى على بن ابيطالب عليه السلام بسازند. معاويه و عمر و عاص دو رقيب و دو مخالف يكديگر بودند، اما در مقابل على عليه السلام با هم ساختند.

طلحه و زبير از سويى و معاويه از سوى ديگر، دو جبهه مخالف با يكديگر بودند. اما حاضر شدند در مقابله و دشمنى با على بن ابيطالب عليه السلام با يكديگر دست اتحاد بدهند، اما على عليه السلام
حاضر نشد و حاضر نمى شد. على عليه السلام هرگز نمى گفت: اى طلحه و اى زبير بياييد، من و شما با هم متحد شويم، يك سد درست كنيم، يك جبهه ى واحد تشكيل دهيم و با معاويه بجنگيم و سر معاويه را به سنگ بگوبيم. نه براى اميرالمومنين عليه السلام، معاويه به آن دليل مخالف و دشمن است كه بر روى خط اسلامى نمى خواهد حركت كند و به همين دليل با طلحه و زبير هم سر سازگارى نخواهد داشت. [ روزنامه جمهورى اسلامى 25/ 12/ 59- كتاب خاطرات و حكايتها/ ج 2. ص 69. ]