سياست حكومت على - سیاست حکومت علی (علیه السلام) نسخه متنی

سياست حكومت على

اميرالمؤمنين "ع" يك روز پس از بيعت، دستور داد بيت المال را بين مسلمانان بالسويّه تقسيم كنند و به هر نفر سه دينار بدهند و هيچ گونه فرقى بين بدرى و احدى و خندقى و... و مهاجرى و انصارى و آزاد شده ى آنها از غير عرب نگذاشت، و خود نيز با قنبر يكسان برداشت.

اين كار اميرالمؤمنين "ع" زنگ خطر را براى قشرهاى امتياز يافته در جامعه ى آن روز به صدا در آورد و همگى برآشفتند و قيامت برپا كردند.

سردمداران در مسجد پيامبر "ص" عليه امام "ع" تجمّع كردند و به آن حضرت گفتند:

يا على! در كارت عدالت را رعايت نكردى. شما كسانى را كه با شمشير ما تسليم شدند و اسلام آوردند و بنده ى ما بودند و ما آنها را در راه رضاى خدا آزاد كرديم، با ما يكسان كردى و سابقه ى ما را در اسلام در نظر نگرفتى!

آن حضرت در جواب فرمود: سابقه در اسلام و فضيلت در اسلام را خداوند در قيامت پاداش عطا مى فرمايد. ما و شما ديديم پيامبر "ص" در تقسيم مال بين بندگان خدا اين چنين عمل مى فرمود|. يعنى سنّت پيامبر "ص" چنين است |.

در اين هنگام بنى اميّه ظاهر شدند و در مسجد پيامبر "ص" به اين گروه پيوستند.

سپس نزد امام آمدند و در برابر حضرتش نشسته و خونهايى كه آن حضرت از ايشان در جنگهاى پيامبر "ص" ريخته بود بر شمردند و گفتند: اكنون ما با تو بيعت مى كنيم به شرط آنكه آنچه از ما سرزده ناديده گرفته شود و آنچه در دست ما هست| از مال دنيا| بر ايمان بماند و كشندگان عثمان را بكشى.

آن حضرت در غضب شد و فرمود:

خونهاى شما را حق ريخت نه من و آنچه از مال خدا و مال مسلمانان نزد شما هست، عدالت شامل حال شما مى شود. و اگر كشتن كشندگان عثمان لازم آيد، مى بايست با آنها
جنگيد. [ شرح فرمايش آن حضرت اين است كه: عايشه و طلحه و زبير و جمعى از انصار و مهاجرين و مردم اهل مصر و كوفه در آن شريك بودند. پس اگر كشتن آنها لازم باشد، بايست با اين هزارها نفر جنگيد. ] ليكن اين شرط براى شما هست كه شما را بر كتاب خدا و سنّت پيامبر راه برم. و هر كس كه حق بر او تنگ آيد، باطل بر او تنگتر است. شما اگر چنين بيعتى را نمى پذيريد، برويد هر جا كه مى خواهيد، براى شما امن است.

آنها گفتند: نه چنين نمى كنيم، بلكه بيعت مى كنيم و با تو مى مانيم.... [ رجوع شود به شرح نهج البلاغه ى ابن ابى الحديد، چ اول مصر، ج2، ص173 -170. ]