در باره آيات نازله در شأن اميرالمؤمنين يا ديگر ائمه معصومين عليهم السلام، كتابهاي زيادي نوشته شده است. علامه شيخ آقا بزرگ تهراني كتابهايي در اين موضوع، از دانشمندان و محدّثان پيشين نام مي برد. از جمله: ابواسحاق ابراهيم ثقفي (م 283)، ابونعيم اصفهاني (م 430)،[6] ابي احمد عبدالعزيز جلودي (م 332)، ابوالفرج اصفهاني زيدي (م 356)، ابن ابي الثلج (م 325)، ابن اورمه قمي، ابوعبدالله مرزباني (م 378)، ابوموسي مجاشعي (قرن سوم)، ابن حجام (قرن چهارم)،[7] عبدالعزيز جلودي (م 332)، ابن عياش جوهري (م 401).[8] همچنين از آثار محدثان و مفسّران عامّه در اين موضوع، مي توان از آثار اينان ياد كرد: ابوالحسين احمد قزويني، حسين بن حكم حبري (م 286)، ابوبكر شيرازي، حاكم حسكاني (قرن پنجم)، حاكم جشمي (م 494)[9] در ميان آنچه تاكنون منتشر شده، از اين كتابها مي توان نام برد: - تنبيهالغافلين،حاكم جشمي،تحقيق:محمدرضا انصاري قمي. تهران: كتابخانه مجلس. - شواهد التنزيل، حاكم حسكاني، تحقيق: محمدباقر محمودي. تهران: سازمان چاپ وزارت ارشاد. - تفسير الحبري، حبري، تحقيق: سيد محمدرضا حسيني جلالي، بيروت: مؤسسة آل البيت عليهم السلام، 1408 ق. در مقدمةالتحقيق تفسير حبري، فهرست بيش از شصت كتاب در موضوع آيات مربوط به اميرالمؤمنين عليه السلام آمده است.