افتخارات على - هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (ع) - نسخه متنی

محمدرضا رمزی اوحدی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

افتخارات على

روزى على "عليه السلام" فرمود: ده افتخار از پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم نصيب من شده است كه هركدام را از آنچه خورشيد بر آن مى تابد بيشتر دوست دارم.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من فرمود: اى على! تو در دنيا و آخرت برادر منى، و در محشر از همه به من نزديك ترى، و تو وزير وصى من هستى، و تو در مال و عيال، جانشين من هستى، و در دنيا و آخرت پرچم من به دست تو است دوست تو دوست من است و دشمنت دشمن من و دشمن خدا است. [ نصايح، ص 310]

فضيلت هاى اميرالمؤمنين على

جابربن عبدالله انصارى مى گويد: روزى از پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود: در وجود على "عليه السلام" فضايلى است كه اگر يكى از آنها در ساير مردم باشد كفايتشان كند،
آنگاه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم درباره ى على "عليه السلام" فرمود: هر كه من فرمانرواى اويم على فرمانرواى او است؛ على نسبت به من مثل ها هارون است نسبت به موسى؛ على از من است و من از على؛ به جاى خود من است؛ اطاعتش اطاعت من و نافرمانيش نافرمانى من است؛ جنگ با على جنگ با خداست و صلح با او صلح با خدا؛ دوست على دوست خداست و دشمن او دشمن خداست...هركه از على جدا شود از من جدا شده و هر كه از من جدا شود از خدا جدا شده است؛ دوست على ايمان است و دشمنى او كفر؛ حزب على حزب خداست و حزب دشمنانش حزب شيطان... [ نصايح، ص 340]

عذاب بر آنها وارد مى شود زمانى كه...

على بن ابى طالب "عليه السلام" از پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم نقل كرده است كه فرمود: هر گاه امت من به پانزده گناه آلوده شوند عذاب بر آنها نازل شود. پرسيدند: چه گناهانى فرمود:
به پدر و مادر جفا كنند و رفيق خوش رفتارى نمايند؛ در مساجد سر و صدا كنند؛ لباس ابريشم بپوشند، كنيزان خواننده تهيه كنند؛ ساز بزنند. [ نصايح]

وسايل زيادى رزق

روزى على به ياران خود فرمود: آيا مى خواهيد اسباب زيادى رزق را بيان كنم؟ اصحاب عرض كردند: آرى يا اميرالمؤ منين! آنگاه امام فرمود: جمع بين دو نماز "مغرب و عشاء، ظهر و عصر" روزى را زياد مى كند؛ همچنين تعيقيب خواندن بعد از نماز صبح و عصر، صله رحم، جارو كردن جلوى خانه، طلب آمرزش، امانت دارى، حقگويى، جواب دادن اذان گو "هر چه را كه مؤ ذن مى گويد: بگوييد و ممكن است مراد نماز اول وقت باشد"
حرص نزدن، شكر صاحب نعمت، سكوت در بيت الخلاء پرهيز از قسم دروغ، دست شستن قبل از غذا، خوردن ريزه هاى غذا كه از سفره مى ريزد "خورده نانها"... [ نصايح، ص 355]

فضيلت هايى كه اختصاص به على دارد

مكحول روايت كرده است كه اميرالمؤ منان على بن ابيطالب "عليه السلام" فرمودند: بزرگان از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم جملگى مى دانند كه در ميانشان مردى نيست كه فضيلتى داشته باشد، جز آنكه من در آن با او شريكم و بر او برترى دارم، و براى من هفتاد نيك نامى است كه هيچ يك از آنان در آن شريك من نيستند.
عرض كردم: اى اميرمؤ منان "عليه السلام" مرا از آنها آگاه فرماييد.
فرمود:

اولين فضيلت من است كه به يك چشم به هم زدن به خدا شرك نورزيده و پرستش لات و عزى را نكرده ام.

دوم: آنكه من هرگز شراب نياشاميدم.

سوم: آنكه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مرا در كودكى از پدرم گرفت و من همسفره و هم كاسه و هم دم و هم زبان او بودم.

چهارم: آنكه من آخرين نفر از مردم هستم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم جدا شدم و من او را در آرامگاهش نهادم.

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من هزار باب از علم آموخت كه از هر باب، هزار باب گشوده مى شود و آن را به هيچ كس جز من نياموخت برادرم جعفر در بهشت با فرشتگان پرواز مى كند و به دو بال تزيين شده كه از در و ياقوت و زبر جداست.
عمويم حمزه سرور شهيدان در بهشت است.
آنكه من هرگز از جنگ با دشمن نگريختم و هيچ كس به مبارزه من نيامد جز آنكه زمين را از خونش آبيارى كردم و آنكه، من با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در همه صحنه ها و جنگها همراه بودم و پرچم رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در دست من بود من عمروبن عبدود را كه با هزار نفر برابرى مى كرد كشتم...

شصت و ششم: آنكه خداى متعال دوبار آفتاب را براى من برگرداند و جز من براى هيچ كس از امت محمد صلى الله عليه و آله و سلم آن را برنگردانده است.
شصت و هفتم: آنكه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمان داد، كه در حيات و مرگ او، مرا به عنوان اميرالمؤ منين خوانده شوم و اين عنوان را به هيچ كس جز من اطلاق نفرمود... [ نصايح، ص 438]

/ 356