وفات سيّد رضى
سيّد رضى در ششم محرم سال 406 ـ پس از 47 سال زندگى ـ چشم از جهان فروبست، به هنگام وفاتش وزيران، بزرگان، قاضيان و ديگر شخصيت هاى مهم، از هر طبقه اى پياده و پابرهنه در منزل او حاضر شدند و در خانه اش كه در محله «كرخ» قرار داشت مراسم فوق العاده اى برگزار شد.بنابر نقل بسيارى از مورّخان بدن شريفش را به كربلا منتقل ساختند و او را در كنار قبر پدرش دفن نمودند و آن چنان كه از تاريخ برمى آيد قبر او از آغاز در حائر مقدّس امام حسين (عليه السلام) معروف و مشهور بوده است.سيّد مرتضى برادر سيّد رضى از اندوه فراوان بر جنازه او حضور نيافت و در نمازش حاضر نشد و حتّى نتوانست به تابوت برادر عزيز و بزرگوارش نگاه كند، همچنان با نارحتى فراوان به سوى قبر امام موسى بن جعفر (عليه السلام) حركت كرد و براى تخفيف امواج سنگين غم و اندوه، مدّتى در كنار قبر امام هفتم نشست. شعراى بسيارى پس از مرگ، برايش مرثيه سرودند كه جلوتر از همه برادرش سيّدمرتضى بود. (2)1. عبقريّة الشّريف الرضى، ج 1، ص 204 و 205.2. عمده آنچه درباره زندگى و شخصيّت سيّد رضى آمد از كتاب الغدير، ج 4 از ص 181 تا 211 گرفته شده است، همچنين از كتب شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، عبقرية الشريف الرضى، سفينة البحار و يادنامه علاّمه شريف رضى نيز استفاده شده است.