5ـ ويژگى هاى پيامبران - پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 1

نفر نباشد يكى از آن دو، حجّت الهى و امام ديگرى است». (1)

و نيز همان است كه امام اميرالمؤمنين (عليه السلام) در كلمات قصار همين نهج البلاغه فرموده است: «اَللَّهُمَّ بَلى لاتَخْلُوا الاَرْضُ مِنْ قائِم للهِ بِحُجَّة اِمّا ظاهِراً مَشْهُوراً وَ اَمّا خائِفاً مَغْمُوراً لِئَلاّ تَبْطُلَ حُجَجُ اللهِ وَ بَيّناتُهُ». (2)

5ـ ويژگى هاى پيامبران

پيامبرانى كه از سوى خدا براى هدايت خلق، مبعوث مىشدند افراد عادى نبودند، بلكه تمام صفاتى را كه لازمه اين رسالت مهم است دارا بودند كه از جمله آنها شهامت در حدّ بالا براى ابلاغ رسالت در برابر اقوام جاهل و لجوج، و ايستادگى در مقابل همه موانع تا سر حدّ شهادت. و اين همان است كه امام (عليه السلام) در فراز بالا به آن اشاره فرموده كه: كمى نفرات و فراوانى دشمنان و تكذيب كنندگان، هرگز مانع انجام وظيفه آنها نبود و هرگاه تاريخ انبيا را مطالعه كنيم (مخصوصاً تاريخ پيامبر اسلام را) صدق اين سخن به وضوح در آن ديده مىشود.

قرآن مجيد نيز اين صفت را يكى از ويژگيهاى مبلّغان رسالت الهى شمرده، مىفرمايد: «اَلَّذينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللهِ وَ يَخْشُونَهُ وَلايَخْشَوْنَ اَحَداً اِلاّ اللهَ; پيامبرانى كه تبليغ رسالتهاى الهى مىكردند و (تنها) از او مىترسيدند و از هيچ كس جز خدا بيم نداشتند». (3)

از تعبير امام (عليه السلام) در اين فراز ـ به گفته نويسنده منهاج البراعة ـ روشن مىشود كه تقيّه بر انبيا جايز نيست و اگر مىبينيم فخر رازى به شيعه اماميّه اين معنا را نسبت داده است كه «آنها حتّى اظهار كفر را بر انبيا در مقام تقيّه جايز مىشمرند» سخنى

1. كافى، ج 1، ص 179.

2. نهج البلاغه، كلمات قصار 147.

3. سوره احزاب، آيه 39.