بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سخنش را تصديق نموده اند» (وَ اخْتارَ مِنْ خَلْقِهِ سُمّاعاً (1) اَجابُوا اِلَيْهِ (2) دَعْوَتَهُ وَ صَدَّقوا كَلِمَتَهُ).در احاديث اسلامى آمده است كه ابراهيم و اسماعيل بعد از آن كه مأموريت خدا را در بناى خانه خدا انجام دادند خداوند به ابراهيم دستور داد كه مردم را با صداى رسا به حج دعوت كند. او عرضه داشت: صداى من به جايى نمى رسد، خداوند فرمود: بر تو صدا زدن و بر من رساندن، ابراهيم بر فراز مقام كه در آن روز به خانه كعبه چسبيده بود قرار گرفت، مقام مرتفع شد تا آن جا كه از كوه ها برتر گشت، ابراهيم انگشت در گوش خود گذاشت و با صداى بلند در حالى كه رو به شرق و غرب كرده بود گفت: «اَيُّهَا النّاسُ كُتِبَ عَلَيْكُمْ الْحَجُّ اِلَى الْبَيْتِ الْعَتيقِ فَاَجيبُوا رَبَّكُمْ; اى مردم حجّ خانه خدا بر شما مقرّر شده است دعوت خدا را اجابت كنيد» و تمام كسانى كه در پشت درياهاى هفتگانه و در ميان مشرق و مغرب تا انتهاى زمين بودند بلكه كسانى كه در پشت پدران و رحم مادران قرار داشتند، صداى او را شنيدند «وَ لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْكَ» گفتند. (3)در بعضى از روايات آمده است، آنها كه لبّيك گفتند به تعداد لبيك گفتنهايشان موفّق به انجام حجهاى متعدّد مىشوند و آنها كه نگفته اند توفيقى نصيبشان نخواهد شد. (4)بار ديگر به فلسفه حج و آثار سازنده آن باز مىگردد و مىفرمايد: «آنها (حجّاج بيت الله) در جايگاه پيامبران الهى وقوف كرده و به فرشتگانى كه به گرد عرش الهى مىگردند شبيه مىشوند» (وَ وَقَفُوا مَواقِفَ اَنْبيائِهِ وَ تَشَبَّهُوا بِمَلائِكَتِهِ الْمُطيفينَ بِعَرْشِهِ).1. «سُمّاع» بر وزن طلاّب، جمع «سامع» است (مانند طلاّب كه جمع طالب است).2. ضمير «اليه» ممكن است به خانه كعبه يا به خداوند بازگشت كند و در مفهوم جمله تفاوت چندانى حاصل نمى شود.3. نورالثّقلين، ج 3، ص 488، ح 74.4. شرح نهج البلاغه مرحوم خويى، ج 2، ص 249 (به نقل از كافى) و بحارالانوار، ج 96، ص 187.
لطفا منتظر باشید ...
