بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بنى غامد ـ ) به شهر انبار، حمله كرده و لشكر او، وارد آن شهر شده اند و حسّان بن حسّان بكرى (فرماندار و نماينده من) را كشته و مرزبانان شما را از آن سرزمين بيرون رانده است. به من خبر رسيده است كه يكى از آنها، به خانه زن مسلمان و زن غير مسلمان ديگرى كه در پناه اسلام جان و مالش محفوظ بوده، وارد شده و خلخال و دستبند و گردن بندها و گوشواره هاى آنان را از تنشان بيرون آورده است، در حالى كه هيچ وسيله اى براى دفاع از خود، جز گريه و زارى و التماس نداشته اند! آنها (بعد از اين همه جنايات) ، با غنائم فراوانى، به شهر و ديار خود بازگشته اند بى آن كه حتى يك نفر از آنان آسيب ببيند يا خونى از آنها ريخته شود. اگر به خاطر اين حادثه (بسيار دردناك) ، مسلمانى از شدّت تأسّف و اندوه بميرد، ملامتى بر او نيست، بلكه به نظر من، سزاوار است.
شرح و تفسير:
اگر كسى از اين غصّه بميرد سزاوار است!
در اين فراز از خطبه امام (عليه السلام) بعد از ذكر آن مقدّمه كوتاه و بسيار پرمعنا و پرمحتوا، وارد ذى المقدمه مىشود و انگشت روى يك نمونه بارز از پيامدهاى شوم ترك جهاد گذارده، مىفرمايد: «آگاه باشيد! من شب و روز، پنهان و آشكار شما را به مبارزه با اين گروه (معاويه و حاكمان شام) فرا خواندم و گفتم پيش از آن كه آنها با شما نبرد كنند، با آنان بجنگيد; أَلاَ وَ إِنِّي قَدْ دَعَوْتُكُمْ إِلَى قِتَالِ هؤُلاَءِ الْقَوْمِ لَيْلا وَ نَهَاراً، وَ سِرّاً وَ إِعْلاَناً وَ قُلْتُ لَكُمُ: اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ».گفتم كه در طبيعت اين گروه ظالم و ستمگر، تجاوزگرى نهفته است و هر زمان كه فرصت پيدا كنند، از كشتن بى گناهان و اسير كردن زن و فرزند و غارت كردن اموالتان، دريغ نمىورزند، پس عقل و شرع به شما اجازه مىدهد كه توطئه هاى آنها را در نطفه خفه كنيد و قدرت آنان را قبل از تهاجمشان در هم بشكنيد و آتش فتنه را بدين وسيله خاموش كنيد.حضرت، سپس به استدلال مهم و روشنى در اين زمينه پرداخته و مىفرمايد: «به
لطفا منتظر باشید ...
