لطفا منتظر باشید ...
3 ـ غيرت دينى
منظور از غيرت دينى، اين است كه انسان، در برابر تخلّفاتى كه از مسير حق و عدالت و احكام الهى مىشود، خاموش ننشيند و بى تفاوت از كنار آنها نگذرد بلكه تخلّف، هر چه شديدتر باشد، جوش و خروش او بيشتر گردد. كسانى كه خونسرد و بى رمق، از مقابل اين امور مىگذرند، فاقد غيرت دينى هستند.قرآن مجيد، درباره بعضى از جنگجويان باايمان كه فاقد وسائل لازم براى شركت در ميدان جنگ بودند، مىفرمايد: (وَ لاعَلَى الَّذينَ اِذا ما أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لاَأَجِدُ ما أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوا وَ أَعْيُنُهُمْ تَفيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً أَلاّ يَجِدُوا مايُنْفِقُونَ) (1); بر كسانى كه وقتى نزد تو آمدند كه آنها را بر مركبى (براى ميدان جهاد) سوار كنى و تو گفتى كه: «مركبى كه شما را بر آن سوار كنم، ندارم.» و آنها از نزد تو بازگشتند در حالى كه چشمانشان از اندوه، اشكبار بود، ايرادى نيست; چرا كه چيزى كه در راه انفاق كنند، نداشتند.اين، چه عاملى است كه فردى را كه ابزار و وسايل جهاد را نمى يابد چنان منقلب مىكند كه بى اختيار مانند ابر بهار، اشك بريزد؟ (توجه داشته باشيد «تفيض»، در اينجا به معناى «فرو ريختن فراوان» است); آن چيزى جز غيرت دينى نيست.در خطبه مورد بحث نيز به يكى از مظاهر آن ـ كه در بالاترين حدّ قرار دارد ـ اشاره شده است. حضرت مىفرمايد: «اگر مسلمانى، به خاطر اين حادثه (بسيار دردناك) از شدّت تأسّف بميرد، جاى سرزنش ندارد، بلكه به نظر من سزاوار است.»غيرت دينى، عامل بسيار مهمّى براى دفاع از حريم قوانين اسلام و احياى معروف و از ميان بردن منكر است.جالب اين كه در حديثى از امام صادق (عليه السلام) آمده است كه خداوند، دو فرشته را براى عذاب قومى مأمور كرد. هنگامى كه آنها به سراغ اين مأموريت خود رفتند،1 ـ سوره توبه، آيه 92.
