پيمان شكنان، در اين قضاوت هاى عجولانه خود، هرگز راه انصاف را پيش نگرفتند، بلكه به دروغ و تهمت هاى آشكار متوسّل گشتند. البته اين رفتار، هنگامى كه پاى منافع نامشروع شخصى به ميان آيد، غيرمنتظره نيست و در عصر خود، نمونه هاى آن را فراوان مشاهده مىكنيم كه سردمداران سياست هاى جور و ظلم در جهان، از هيچ دروغ و تهمتى براى رسيدن به منافع نامشروع خويش اِبا ندارند!

نكته:

حزب الله و حزب شيطان

آن چه در تعبير امام (عليه السلام) در جمله بالا آمده است، اشاره لطيفى است به چيزى كه در قرآن مجيد، در آخر سوره مجادله آمده است. در آنجا، انسان ها را به دو گروه «حزب الله» و «حزب شيطان» تقسيم مىكند و نشانه اصلى حزب الله را، حبّ فى الله (دوست داشتن براى خدا) و بغض فى الله (دشمن داشتن براى خدا) مىشمرد و ضمنِ بيان اين حقيقت كه مؤمنان راستين، هرگز، با دشمنان خدا رابطه مودّت و دوستى برقرار نمى كنند، هر چند نزديك ترين افراد مانند پدر و فرزند و برادرشان باشند، مىفرمايد: (أُولئكَ حِزْبُ اللهِ أَلا إنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) (1); اينان، حزب الله اند. آگاه باشيد كه حزب الله پيروز است!

در مقابل اينها گروهى هستند كه براى حفظ منافع خويش، رابطه دوستى با دشمنان خدا برقرار مىكنند و راه نفاق و دورويى را پيش مىگيرند و تكيه بر قدرت و اموال خود مىكنند و در ميان بندگان خدا، تخمِ ظلم و فساد مىپاشند. قرآن درباره آنها مىگويد: (اِسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فأَنْساهُمْ ذِكْرَاللهِ أُولئكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ) (2); شيطان بر آنها چيره شده و ياد خدا را از خاطر آنها برده است. آنها حزب شيطانند. آگاه باشيد حزب شيطان، زيانكار است!

وجود اين دو حزب، مخصوصِ زمان نزول قرآن وعصر پيامبر اسلام (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نبوده،

1 ـ سوره مجادله، آيه 22.

2 ـ سوره مجادله، آيه 19.