بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
تجربه ناموفق جنگ صفيّن و داستان خدعه و نيرنگ معاويه و عمروعاص در مسأله بر سر نيزه كردن قرآنها و از آن تأسف بارتر، داستان حَكَميت ابوموسى اشعرى، بهترين گواه و شاهد براى اين مدّعا است. امروز همه محقّقان تاريخ، بلكه غير محقّقان مىدانند كه اگر آن سرپيچى و نفاق لشكر عراق نبود پيروزى در جنگ صفين قطعى بود و هرگز آن وقايع خونبار ـ كه به خاطر حكومتِ بلامنازع امويان در تاريخ اسلام، رخ داد ـ پيش نمى آمد و به همين دليل، مىتوان از وقايع جنگ صفين به عنوان دردناك ترين فراز تاريخ اسلام و تاريخ زندگى على (عليه السلام) نام برد، چرا كه پيامدهايش بسيار ناگوار و گسترده بود و قلب پاك على (عليه السلام) را سخت آزرد.نه تنها در زمان على (عليه السلام) كه امروز هم بسيارى از ناآگاهان، سياست جنگى و كشور دارى اميرمؤمنان را به خاطر بى خبرى از آنچه در تاريخ اتفاق افتاد، زير سؤال مىبرند و اين يكى از بارزترين نشانه هاى مظلوميت آن بزرگوار است; آن مردى كه فرمانش به مالك اشتر، به عنوان يكى از عالى ترين برنامه هاى كشور دارى و مديريت، در تاريخ مىدرخشد و پس از گذشت چهارده قرن، پيوسته، اصولش محكم و استوار است و به مصداق (كَشَجَرة طَيّبَة أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِى السَّماءِ تُؤتى أُكُلَها كُلَّ حين بِأِذنِ رَبِّها) (1); دوست و دشمن از ثمرات آن بهره مند مىگردد و ساير فرمان ها و نامه هاى او در نهج البلاغه از نهايت انسجام و پختگىِ سياست او خبر مىدهد، كارش به جايى برسد كه اين گونه درباره او قضاوت شود!تنها در اينجا نيست كه على (عليه السلام) از اين مسأله پرده برمى دارد، بلكه در موارد متعدّد ديگر نيز به اين حقيقت تلخ اشاره مىكند كه مردم بىوفا و عصيانگر و گروهى خيانتكار برنامه هاى مرا در هم مىريختند. در يكى از كلمات قصار كه اتفاقاً بعد از همين داستان حمله غارتگرى شام به شهر انبار، از آن حضرت شنيده شده مىخوانيم:«وَاللهِ ما تَكْفُونَنى أَنْفُسَكُمْ فَكَيْفَ تَكْفُونَنى غَيْرَكُمْ اِنْ كانَتِ الرَّعايا قَبلى لَتَشْكُوا حَيْفَ رُعاتِها وَ اِنَّنى الْيَوْمَ لاََشْكُو حَيْفَ رَعيَّتى كَأنَّنى الْمَقُودُ وَ هُمْ الْقادَةُ أَوِ الْمَوزوُعُ وَ هُمُ الْوَزَعَةَ; شما براى حل مشكلات خودتان نمى توانيد به1 ـ سوره ابراهيم، آيات 24 و 25.
لطفا منتظر باشید ...
