پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

اين سخن، اشاره به حركت هاى آشوب طلبانه اى است كه بعد از قتل عثمان و بيعت مردم با على (عليه السلام) روى داد. و منظور از حزب شيطان، همان كسانى هستند كه در عصر عثمان به سوءاستفاده از بيت المال و سلطه بر پُست هاى حسّاس كشور اسلامى دست زده بودند و در انتظار خلافت و مقامات ديگر، بعد از عثمان، روز شمارى مىكردند.

امام (عليه السلام) در اين گفتار پرمعنا، هشدار مىدهد كه توطئه هاى شيطانى در حال شكل گرفتن است و هدف همه آنها اين است كه بار ديگر حيف و ميل در بيت المال و جور و ستم در سرزمين اسلام ظاهر و آشكار گردد و امام (عليه السلام) را از اصلاح جامعه اسلامى و مرهم نهادن بر زخم هايى كه در دوران عثمان بر پيكر اسلام و مسلمانان وارد شد، بازدارند.

حضرت سپس در ادامه اين سخن، اين حقيقت را روشن مىسازد كه آنها هيچ دليلى براى مخالفت هاى خود ندارند و تابع هيچ منطقِ روشنى نيستند:

«به خدا سوگند! آنها هيچ كار خلاف و منكرى از من سراغ ندارند، و انصاف را، ميان من و خود، حاكم نكرده اند; «وَاللهِ! مَا أَنْكَرُوا عَلَىَّ مُنْكَراً، وَ لاَجَعَلُوا بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ نَصِفاً» (1).

در اين جمله، امام (عليه السلام) اشاره به طلحه و زبير و گروه پيمان شكنان (ناكثين) مىكند و به طور سربسته، به بهانه واهى آنها اشاره مىفرمايد. بهانه آنها، قتل عثمان بود. حضرت، در جمله هاى بعد، به طور مشروح تر بياناتِ بسيار كوبنده اى درباره آنان فرموده است.

آرى، تمام كتاب هاى تاريخى گواهى مىدهد كه قتل عثمان، چيزى نبود كه به امام (عليه السلام) نسبت داده شود، بلكه كسى كه بيش از همه براى خاموش كردن فتنه در ميان مسلمانان، تلاش و كوشش كرد، امام (عليه السلام) بود.

1 ـ «نَصِف» (بر وزن اَلِف) و«نِصْف» (بر وزن جسم) هر دو به معناى «انصاف و عدالت و حدّ اعتدال» است. و اين كه به نيمى از هر چيزى، نصف گفته مىشود، به همين دليل است.