شرح و تفسير:
بانگ الرحيل را سر داده اند!
در ششمين نكته، امام (عليه السلام) به مسأله مهمّى مىپردازد كه بسيارى از مردم، از آن غافلند و آن اين كه مىفرمايد:آگاه باشيد! همان گونه كه به هنگام ترس و ناراحتى، (بر خدا عمل مىكنيد) به هنگام آرامش نيز عمل كنيد; أَلاَ فَاعْمَلُوا فِي الرَّغْبَةِ كَمَا تَعْمَلُونَ فِي الرَّهْبَةِ!خداپرستى و ديندارى، به اين نيست كه در مشكلات، به سوى خدا رويم و دست به دامان لطف او بزنيم، امّا به هنگام فرو نشستن طوفان مشكلات خدا و طاعت او را به فراموشى بسپاريم. اگر چنين باشد مشركان و بت پرستانِ عصر جاهليت نيز از خداپرستان خالص بودند; زيرا قرآن درباره آنها مىگويد:(فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللهَ مُخْلِصْينَ لَهُ الدّيْنَ فَلَمّا نَجّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إَذاهُمْ يُشْرِكُونَ) هنگامى كه سوار بر كشتى شوند (و امواج غول پيكر دريا و گرداب ها از هر سو آنها را احاطه كند) خدا را با اخلاص مىخوانند، ولى هنگامى كه خدا آنان را به خشكى رساند و نجات داد، راه شرك را پيش مىگيرند. (1)و در جاى ديگر خطاب به اين گونه افراد، مىفرمايد: (وَ إِذا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعوُنَ إِلاّ إِيّاهُ فَلَمّا نَجّاكُمْ إِلَي الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كانَ الاِْنْسانُ كَفُوُراً) هنگامى كه در دريا، زيانى به شما برسد (و خطراتى به سراغ شما بيايد) ، تمام كسانى كه (براى حلّ مشكلات مىخوانيد) جز او (خدا) به فراموشى سپرده مىشوند، امّا هنگامى كه شما را به خشكى و ساحل مىرساند و نجات مىدهد، رويگردان مىشويد و انسان بسيار ناسپاس است. (2)غافل از اين كه روى آوردن در مشكلات به سوى خدا افتخارى نيست، بلكه افتخار آن است كه در آرامش و راحتى و سلامت و قدرت، انسان متوجه خدا باشد1 ـ سوره عنكبوت: آيه 65.2 ـ سوره اسراء، آيه 67.