بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
و طوق بندگى او را بر گردن نهد. آنها كه در چنين ساعاتى به ياد او هستند خدا آنان را در ساعات سخت و طوفانى از لطف خود محروم نخواهد كرد.نشانه ايمان خالص آن است كه انسان در سلامت و بيمارى، جوانى و پيرى، فقر و غنا، پيروزى و شكست، آزادى و زندان و بالأخره در همه حال به ياد او باشد و بر آستان او پيشانى نهد.به همين دليل، پيامبران بزرگ و امامان و پيشوايان راستين را مىبينيم كه در همه حال، به ياد او بودند. حالات على (عليه السلام) را در زمانى كه در گوشه خانه بود و دستش به ظاهر از همه جا كوتاه بود، با زمانى كه ظاهراً بر تخت قدرت تكيه زده بود، يكسان مىبينيم. عبادت و راز و نياز شبانه، رسيدگى به بينوايان و دردمندان، زهد و بى اعتنايى نسبت به دنيا، در هر دو حالت از زندگى او ظاهر و آشكار بود.در هفتمين نكته، باز، به همگان هشدار مىدهد و مىفرمايد: «بدانيد! من، هرگز چيزى را مانند بهشت نديدم كه طالبانش (اين گونه) به خواب فرو رفته باشند و نه همانند آتشِ (وحشتناكِ) دوزخ كه فراريان از آن (اين گونه) به خواب فرو روند; أَلا وَ إِنّى لَمْ أرَكَالْجَنَّةِ نامَ طالِبُها وَ لا كَالنَّارِ نامَ هارِبُها.»افرادى را ديده ايم كه وقتى سفر كوچكى در پيش دارند كه مختصر منافع مادى در آن است، شبانگاه خواب از چشمشان مىپرد و بيدار مىمانند و يا هنگامى كه خطرى جزيى آنها را تهديد مىكند، خواب به چشمانشان فرو نمى رود، با اين حال چگونه ممكن است كه انسانِ طالبِ بهشت در سراى جاودان باشد ـ نعمتى كه بالاتر از آن تصور نمى شود، يا ترسانِ از آتش دوزخ باشد، درد و رنج جاودانى بى نظيرى كه از آن رنجى برتر تصور نمى شود ـ ولى چنان به خواب غفلت فرو رود كه گويى، خبرى نيست كه نيست؟!اين پديده ممكن است از ضعف ايمان نسبت به جهان ديگر سرچشمه گيرد و يا از غرق شدن در منافع زودگذر و زرق و برق دنيا; هر چه باشد پديده اى دردناك و وحشتزا است.به هر حال، وظيفه رهبران الهى است كه مردم را همواره از اين خواب غفلت
لطفا منتظر باشید ...
