بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بيدار كنند و با تقويت مبانى ايمان و زدودن آثار خود باختگى در برابر سود و زيان زودگذر دنيا، آنان را به وظايف اصلى و اهداف بزرگى كه در پيش دارند آشنا و آشناتر سازند.در هشتمين نكته، امام (عليه السلام) به مسأله مهمّ ديگرى در همين رابطه اشاره كرده، مىفرمايد:«آگاه باشيد! آنها كه از حقّ سود نگيرند، زيان باطل دامنشان را خواهد گرفت و آن كس كه (انوار) هدايت او را به راه راست نبرد، (ظلمتِ) گمراهى او را به وادى هلاكت مىكشاند; أَلاَ وَ إِنَّهُ مَنْ لاَيَنْفَعُهُ الْحَقُّ، يَضُرُّهُ الْبَاطِلُ: وَ مَنْ لايَسْتَقيمُ بِهِ الْهُدَى، يَجُرُّ بِهِ الضَّلاَلُ إِلَى الرَّدَى.عمق اين سخن، هنگامى روشن مىشود كه تعريف واضحى از حقّ و باطل داشته باشيم.حقّ، عبارت از واقعيت ها است، خواه، حقِّ تكوينى باشد يا تشريعى. حقّ تكوينى واقعيت هاى جهان هستى است و در مقابل آن باطل، همان خيال ها و سراب ها، موجوداتى كه جز در عالم پندار وجود ندارند، است.و حق در جهان تشريع، همان امتيازاتى است كه در قوانين الهى براى افرادى يا گروه هايى بر طبق مصالح معيّن و لياقت ها و شايستگى هاى ذاتى يا اكتسابى قرار داده شده است. و باطل همان قانون شكنى هاىِ در لباس قانون و بى عدالتى هاى تحتِ عنوان عدل و سلبِ حريت و آزادىِ واقعى در زير نقاب آزاديخواهى است.بديهى است، آن كس كه به سراغ حق نرود، خواه در جهان تكوين يا در جهان تشريع، در دام باطل يعنى خيالات واهى و سرابهايى كه از دور به شكل آب است و از نزديك هيچ نيست، گرفتار مىشود و روشن است كه انسان از طريق هيچ به جايى نمى رسد. اين واقعيتها است كه منبع آثار است، ولى خيالات خام و پندارهاى بى اساس، جز خسران و زيان، چه سودى دارد؟!ممكن است انسان چند صباحى از طريق هيچ و پوچ و باطل، مردمى را اغفال كند و با وعده و وعيد، آنها را سرگرم سازد به بن بست مىرسد، بن بستى كه جز
لطفا منتظر باشید ...
