بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
و امّا در مورد دستور به زاد و توشه، تمام انبياى الهى بدون استثنا اين دستور را از سوى خدا با خود آوردند كه اى انسانها، راهى پرنشيب و فراز و پرخوف و خطر، در پيش داريد; راهى دراز و طولانى كه فاصله دنيا و آخرت را در برمى گيرد و اين راه را، بى زاد و توشه، نمى توان طى كرد و زاد و توشه اين راه، چيزى جز تقوا و ايمان و عمل صالح نيست; «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزّادِ التَّقْوى»; و زاد و توشه برگيريد! به يقين، بهترين زاد و توشه، پرهيزكارى است. (1)آنچه در بازار قيامت خريدار دارد و مايه نجات و رستگارى است، همان قلب سليم و مملوّ از عشق و ايمان به خدا و نورانيت تقوا است: «يَوْمَ لايَنْفَعُ مالٌ وَ لابَنونَ إلاّ مَنْ أتَى اللهَ بِقَلْب سَليم; در آن روز كه مال و فرزندان سودى نمى بخشد، مگر كسى كه با قلب سليم (و خالى از هرگونه شرك) به پيشگاه خدا آيد. (2)رهروان اين راه، به نقش و نگارهاى منزلگاههاى وسط راه نبايد دل خوش كنند و فريب زرق و برق اين كشتى را بخورند، بلكه بايد به سر منزل مقصود و ساحل نجات فكر كنند و ببينند در آنجا چه چيزى به كار مىآيد.(اَلمالُ و الْبَنُونَ زينَةُ الْحياةِ الدُّنيا وَ الْباقياتُ الصّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أمَلا; مال و فرزند زينت زندگى دنيا است و كارهاى نيكى كه باقى مىماند، ثوابش نزد پروردگارت بهتر و اميد بخش تر است. (3)»در دهمين و آخرين نكته، امام (عليه السلام) بعد از بيدار ساختن پيروان خود و توجه دادن به موقف دنيا نسبت به آخرت و كارهاى مختلفى كه براى نجات ابدى بايد انجام گيرد به دو مانع خطرناك و هولناك بر سر راه سعادت انسان و مسير قرب الى الله، اشاره كرده، مىفرمايد:«ترسناك ترين چيزى را كه بر شما از آن بيمناكم دو چيز است: هواپرستى و آرزوهاى دراز; وَ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخافُ عَلَيْكُمُ اثْنَتانِ: اتِّبَاعُ الْهَوَى، وَ طُولُ1 ـ سوره بقره: آيه 197.2 ـ سوره شعراء، آيات 88 ـ 89.3 ـ سوره كهف، آيه 46.
لطفا منتظر باشید ...
