بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
خائف و در برابر هواى نفس ايستادگى به خرج دهند: «وَ أَمّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأْوى. (1)»آرزوهاى دراز، به يقين، يكى از بدترين و خطرناكترين دشمنان سعادت انسان است; چرا كه تجربه در تمام طول تاريخ نشان داده كه انسان در بلند پروازى آرزوها هيچ حدّ و مرزى را به رسميّت نمى شناسد و هر قدر در آن پيش مىرود، باز آرزو دارد از آن هم پيشتر رود. بديهى است كه چنين آرزوهاى طولانى و بى حدّ و مرز تمام قدرت فكرى و جسمى او را به خود جلب و جذب مىكند و چيزى براى پرداختن به امر آخرت و زندگى جاويدان او باقى نمى گذارد. افرادى را مىبينيم و مىشناسيم كه تا آخرين لحظات عمر چنان غرق در خيالات واهى و آرزوهاى دور و دراز بودند كه حتّى لحظه اى نتوانستند به امر تربيت فرزندان خود بپردازند، تا گامى در راه تهذيب نفس بردارند.از شگفتيهاى اين آرزوها اين است كه هر چه انسان پيشتر مىرود جاذبه هاى كاذب آن بيشتر مىشود و امواج غرور و غفلت آن سهمگين تر مىگردد.اين همان است كه قرآن مجيد درباره آن خطاب به پيامبر اسلام، در اشاره به وضع گروهى از كفّار مىفرمايد: (ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الاَْمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ); آنها را به حال خود واگذار! تا بخورند و از لذتهاى اين زندگى مادّى بهره گيرند و آرزوها (ى دراز) ، آنها را در غفلت فرو برد، ولى به زودى خواهند فهميد، (2) (كه چه اشتباه بزرگى كرده اند و چه فرصت هاى پرارزشى را جاهلانه از دست داده اند).در كلمات قصار نهج البلاغه آمده است: «مَنْ أَطالَ الاَْمَلَ أَساءَ الْعَمَلَ; آن كس كه آرزوهاى خود را طولانى كند، مرتكب اعمال بدى مىشود». (3)با استفاده از اسباب مشروع، هرگز نيل به آن آرزوها امكان پذير نيست، و فقط، از طريق آميختن حلال به حرام و پايمال كردن حقوق ديگران و به فراموشى سپردن1 ـ سوره نازعات، آيات 40 ـ 41.2 ـ سوره حجر، آيه 3.3 ـ نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 36.
لطفا منتظر باشید ...
