لطفا منتظر باشید ...
نكته ها
1 ـ عكس العمل زبير در برابر پيام امام (عليه السلام)
در بعضى از روايات آمده است كه ابن عباس مىگويد: وقتى پيام امام را به زبير رساندم، در جواب گفت: «به على بگو: إنّى اُريدُ ما تُريد; من نيز همان را مىخواهم كه تو مىخواهى.» (1) (اشاره به اين كه تو دنبال حكومت بر مردم هستى، چرا من نباشم؟ گويى جاه طلبى آنچنان چشم و دل او را كور كرده بود كه مىپنداشت على (عليه السلام) به خاطر جاه و مقام قيام كرده است.) ابن عباس مىگويد: «من، خدمت على (عليه السلام) آمدم و داستان را خدمت او عرض كردم.»ولى همچنان كه در بالا اشاره شد، زبير نتوانست در برابر فشار وجدان مقاومت كند و سرانجام پرده ها از برابر ديدگان او كنار رفت و به واقعيت ها توجه كرد و از جنگ كناره گرفت، هر چند بسيار دير شده بود.2 ـ خلاصه اى از زندگى طلحه و زبير
«طلحه» از طايفه قريش است. پدرش عبيدالله بن عثمان و از پيشگامان در اسلام بود و در جنگهاى اسلامى شركت داشت، ولى در جنگ «بدر» نبود گويا براى مأموريتى از سوى پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به شام رفته بود و لذا هنگامى كه بازگشت سهم خود را از غنائم بدر مطالبه كرد.رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به او فرمود: لَكَ سَهْمُكَ وَ أَجْرُكَ; تو هم سهمى در غنائم دارى و هم سهمى در پاداش». مىگويند: هنگامى كه «طلحه» و «زبير» ايمان آوردند، پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در مكه پيمان برادرى ميان آنها برقرار ساخت، ولى بعد از هجرت پيمان برادرى طلحه را با «ابوايّوب» برقرار كرد.از پسرش نقل شده كه: پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مرا در روز احد «طلحةُ الخير ناميد». حمايت او از رسول الله (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در جنگهاى اسلامى، جاى ترديد نيست.1 ـ مصادر نهج البلاغه، جلد 1، صفحه 411.
