بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سرانجام به هدف خود كه رسيدن به مقام خلافت بود، نرسيد و چنانكه گفتيم در جنگ جمل كشته شد.بعضى نيز گفته اند كه اميرمؤمنان على (عليه السلام) سخنانى شبيه آنچه به زبير فرمود، براى او بيان كرد و او پشيمان شد و از جنگ كناره گيرى كرد، ولى با تير مروان كشته شد.امّا خطبه بالا نشان مىدهد كه اين سخن درست نيست; چرا كه مفهوم خطبه اين است كه حضرت از هدايت او مأيوس بود. (1)در روايتى آمده است كه بعد از پايان جنگ على (عليه السلام) از كنار كشته او گذشت و فرمود: «اين همان كسى است كه بيعت مرا شكست و آتش فتنه را در امّت اسلامى روشن ساخت و مردم را براى كشتن من و خاندانم، دعوت كرد. او را بلند كنيد و بنشانيد!» چنين كردند. امام (عليه السلام) رو به جنازه او كرده فرمود: «اى طلحه! من آنچه را كه خداوند وعده داده بود بر حق يافتم، تو چطور؟» سپس فرمود: «او را بخوابانيد!» و حركت كرد.بعضى از همراهان عرض كردند: اى اميرمؤمنان! آيا با طلحه بعد از مرگ او صحبت مىكنى؟ فرمود: «به خدا سوگند! او سخن مرا شنيد. همان گونه كه بدنهاى بى جان كفارِ مكه ـ كه بعد از جنگ بدر در چاهى افكنده شده بودند ـ سخنان رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را شنيدند». (2)در اينجا اين سؤال پيش مىآيد كه پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) گاهى از طلحه، تعريف فرموده: و حتّى به عقيده بعضى او جزء ده نفرى بود كه پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) بشارت بهشت به آنها داده بود، (عشرة مبشرة) ، چگونه ممكن است چنين سخنانى در حقّ او صحيح باشد؟در جواب مىگوييم به فرض كه چنين چيزى صحيح باشد، انسان مىتواند در1 ـ اسد الغابه، جلد 3، صفحه 59.2 ـ احتجاج طبرسى، مطابق نقل سفينة البحار، مادّه «طلح».
لطفا منتظر باشید ...
