لطفا منتظر باشید ...
خطبه سى و دوم (1)
و فيها يصف زمانه بالجور، و يقسم النّاس فيه خمسة أصناف، ثمَّ يزهد فى الدنيا.در اين خطبه ستمگرى زمانه را وصف كرده و مردم را به پنج دسته تقسيم مىفرمايد. همچنين در آن از زهد در دنيا سخن به ميان آمده است.خطبه در يك نگاه
اين خطبه از چهار بخش تشكيل شده است:بخش نخست، از وضع اسف انگيز جامعه در زمان امام (عليه السلام) و مشكلاتى كه بر سر راه نيكوكاران و پاكدلان وجود داشته سخن مىگويد:در بخش دوم، امام (عليه السلام) مردم آن زمان را (و احتمالا مردم هر عصر و زمان را) به چهار گروه تقسيم مىكند:(الف): گروهى كه چون قدرت ندارند، دست به فساد نمى آلايند. در واقع «از غم بى آلتى افسرده اند.»(ب): گروهى كه داراى قدرتند و از قدرتشان براى ايجاد فساد و رسيدن به مال و مقام دنيا بهره مىگيرند.1 ـ محمدبن طلحه شافى، در كتاب مطالب السئول، اين خطبه را نقل كرده و اضافه مىكند كه اين خطبه را امام در مسجد كوفه در برابر گروهى از مردم ايراد فرمود و از اين كه محل ايراد خطبه را معين كرده به نظر مىرسد كه او سندى غير از نهج البلاغه داشته; زيرا در نهج البلاغه به محل ايراد خطبه اشاره نشده است.نيز جاحظ در البيان و التبيين آن را آورده، هر چند در آغاز به اشتباه آن را به معاويه نسبت مىدهد، ولى در پايان اعتراف مىكند كه شباهتى به سخنان معاويه ندارد و هماهنگ با سخنان امام على بن ابى طالب است. مصادر نهج البلاغه، جلد 1، صفحه 417.
