و مردم (فاسد) چهار گروه اند: گروهى از آنها كسانى هستند كه اگر دست به فساد نمى زنند، به خاطر اين است كه روحشان ناتوان و شمشيرشان كُند و مالشان اندك است (آرى، آنها در ايجاد فساد، شناگران ماهرى هستند، ولى آب پيدا نمى كنند).گروه ديگر كسانى هستند كه شمشير كشيده و شرارت و فساد خويش را آشكار ساخته و لشكر سواره و پياده خود را (براى اين منظور گردآورى كرده اند). آنها، باطن