پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

بنابراين استفاده از اين روش در برابر آن گروه خاص، به عنوان دارو، كارى است زيبنده و درمانى است منحصر به فرد.

تاريخ نشان مىدهد كه اين سخنان مؤثّر افتاد و گروه عظيمى از مردم كوفه به سوى لشكرگاه نُخَيْله، كه در نزديكى كوفه بود، حركت كردند و آماده مبارزه با ياغيان شام شدند، هر چند با نهايت تأسّف، اجل مهلت نداد و امام (عليه السلام) با ضربه شمشير اَشقَى الآخرين، ابن ملجم، به شهادت رسيد.

شاهد ديگر اين سخن، اين كه امام (عليه السلام) در آغاز حكومتش، از مردم كوفه تمجيد فراوان مىكرد، (1) امّا هنگامى كه آنها به سستى گرويدند و لشكريان معاويه جسور شدند و هر روز، بخشى از كشور اسلام را مورد حمله قرار مىدادند، امام (عليه السلام) به اين تعبيرات تند متوسّل شد.

1 ـ به عنوان مثال به خطبه 107 و 118 نهج البلاغه مراجعه كنيد.