بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سازش هاى پنهانى ـ آن گونه كه معمول پادشاهان است ـ نداشت و هيچ كس را به سوى شخص خود فرا نمى خواند، در حالى كه معاويه دقيقاً برخلاف او بود. به همين دليل دنياپرستان على (عليه السلام) را رها كرده و به معاويه پيوستند.او سپس اضافه مىكند كه على (عليه السلام) از يارى نكردن اصحابش و فرار بعضى به سوى معاويه، با مالك اشتر سخن گفت و گله كرد.مالك عرض كرد: «اى اميرمؤمنان! آن روز كه ما با اهل بصره به كمك مردم بصره و اهل كوفه پيكار كرديم، مردم متحد بودند، ولى امروز اختلاف پيدا كرده و اراده آنها ضعيف و نفرات آنها كم شده است و تو نيز مىخواهى با عدالت با آنها رفتار كنى و حق را به حقدار برسانى و اگر افراد عادى در برابر سرشناسان مظلوم واقع شدند، حقّ آنها را از ظالمان بگيرى و افراد صاحب نفوذ و شُرفا در نظر تو با افراد عادى تفاوتى ندارند. فرياد گروهى از اصحابت از اجراى حق درباره آنها بلند شده و از عدالت تو اندوهگين گشته اند. از طرفى مشاهده مىكنند كه معاويه به ثروتمندان و صاحبان نفوذ چه خدمتى مىكند! دلهاى آنها متوجه دنيا شده و كمتر كسى پيدا مىشود كه اهل دنيا نباشد. اكثر آنها از حق كناره مىگيرند و خريدار باطل هستند و دنيا را بر آخرت ترجيح مىدهند، اگر اموال را در اختيار دنياپرستانِ با نفوذ قرار دهى گردن ها به سوى تو كشيده مىشود و خيرخواه تو مىشوند و به تو عشق مىورزند...»على (عليه السلام) (در پاسخ اشتر) فرمود: «امّا اين كه گفتى كه ما با عدالت رفتار مىكنيم، اين چيزى جز پيروى فرمانِ خدا نيست كه مىفرمايد: (مَنْ عَمِلَ صالِحَاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها وَ ما رَبُّكَ بِظَلاَّم لِلْعَبيدِ); هر كس عمل صالحى را انجام دهد، سودش براى خود او است و هر كس بدى كند، به خويشتن بدى كرده است، پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمى كند. (1)و من از اين كه در آنچه گفتى (اجراى حق و عدالت) كوتاهى كرده باشم، بيشتر1 ـ سوره فصلت، آيه 46.
لطفا منتظر باشید ...
