بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
محيط كشور اسلامى را نيز شديداً آلوده ساخت، امام (عليه السلام) بارها و بارها در همين خطبه هاى نهج البلاغه از آنها سخن مىگويد و با منطق گويا و پر مغز خود خطوط انحرافى آنها را روشن مىسازد، مبادا ديگران در آن زمان يا اعصار ديگر گرفتار چنين تفكّراتى بشوند; چرا كه اين طرز تفكّر قشرىِ آميخته با جهل و لجاجت، در هر عصر و زمانى طرفدارانى، هر چند اندك دارد.از جمله خطبه هايى كه درباره خوارج سخن مىگويد، عبارت است از خطبه هاى: 40 و 59 و 60 و 61 و 121 و 122 و 127 و 184 و نامه 77 و 78 كه به خواست خدا، در ذيل آنها بحث هاى مناسبى خواهد آمد.اين سخن را با ذكر اين نكته پايان مىدهيم كه خط خوارج ـ همان گونه كه اشاره شد ـ خطّى است كه به صورت يك جريان در طول تاريخ ديده مىشود و منحصر به زمان مولا اميرمؤمنان (عليه السلام) نبوده است. آنها گروهى هستند كه از دين و مذهب جز ظواهرى ناچيز نمى دانند و به اعمال ظاهرى خود مغرور و از تحليل حوادث اجتماعى ناتوان و نسبت به افكار خود سخت دل بسته و دل باخته اند و هر كسى غير از خود را تكفير مىكنند و در لجاجت و خيره سرى حدّى نمى شناسند. و زندگى آنها پر از تضادها و كارهاى ضدّ و نقيض است. آنها بلاى بزرگى براى خودشان و براى جوامعى محسوب مىشوند كه در آن زندگى مىكنند.جالب اين كه امام (عليه السلام) شخصاً به اين حقيقت اشاره كرده و درباره آينده خوارج در خطبه 60 چنين پيشگويى مىكند.هنگامى كه همه آنها تقريباً از ميان رفتند، يكى از ياران از قلع اين مادّه فساد اظهار خوشحالى مىكند، امام (عليه السلام) مىفرمايد: «كَلاّ! وَ اللهِ! اِنَّهُمْ نُطَفٌ فى أَصْلابِ الرِّجالِ وَ قَراراتِ النِّساءِ كُلَّما نَجَمَ مِنْهُمْ قَرْنٌ قُطِعَ حَتّى يَكُونَ آخِرُهُمْ لُصُوصاً سَلاّبيْنَ; نه، به خدا سوگند! آنها نطفه هايى در صلب پدران و رَحِمِ مادران خواهند بود كه هر زمان شاخى از آنها سر بر مىآورد و آشكار مىشود و قطع مىگردد تا اين كه آخرشان دزدها و راهزنان خواهند بود».
لطفا منتظر باشید ...
