لطفا منتظر باشید ...
خطبه چهل و يكم (1)
و من خطبة له عليه السّلام«و فيها ينهى عن الغدر و يحذر منه»در اين خطبه امام از پيمان شكنى نهى مىكند و مردم را از آن برحذر مىدارد.خطبه در يك نگاه
در واقع امام در اين خطبه به سه نكته مهم اشاره مىكند:نخست از اهمّيّت وفا و صدق و راستى سخن مىگويد، و پيمان شكنان را سخت مورد ملامت قرار مىدهد.ديگر اين كه برخلاف آنچه پيمان شكنان نادان مىپندارند، حيله گرى و نيرنگ و خيانت و تزوير دليل بر هوش و خردمندى نيست.خردمند و هوشمند و زيرك كسى است كه در همه جا پاى بند به عهد و صداقت و طرفدار پيمانهاى خويش باشد.و در نكته سوم به اهميّت بهره گيرى از فرصتها در مسير اجراى او امر الهى و وفاى به عهد و پيمان را اشاره مىفرمايد.1 ـ اين خطبه را «ابن طلحه شافعى» در مطالب السئول آورده است، درست است كه ابن طلحه شافعى بعد از سيد رضى مىزيسته، ولى طرز روايت «ابن طلحه» نشان مىدهد كه او به مدركى غير از نهج البلاغه دست يافته بود، «جاحظ» نيز در رساله «معاش و معاد» با اقتباس از مطلع اين خطبه گفته است: «اَلْصِّدقُ وَ الْوَفاءُ توأمانِ» و اين نيز نشان مىدهد كه جاحظ آن را در كتابهايى كه قبل از سيد رضى نوشته شده بوده يافته است، (زيرا در جاحظ اوايل قرن سوم مىزيسته، در حالى كه سيد رضى از بزرگان علماى اواخر قرن چهارم مىباشد) (مصادر نهج البلاغه، جلد 1، صفحه 440).
