لطفا منتظر باشید ...
بخش اول
الْحَمْدُللهِِ غَيْرَ مَقْنُوط مِنْ رَحْمَتِهِ، وَ لاَمَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ وَ لاَمَأْيُوس مِنْ مَغْفِرَتِهِ وَ لاَمُسْتَنْكَف عَنْ عِبَادَتِهِ، أَلَّذِي لاَتَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَ لاَتُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ.ترجمه
ستايش ويژه خداوندى است كه كسى از رحمتش مأيوس نمى شود و هيچ جا و هيچ كس از نعمتش خالى نيست، از مغفرت و آمرزش او كسى نوميد نمى گردد و از پرستش و عبادتش نمى توان سرپيچى كرد، همان خدايى كه رحمتش دائمى و زوال ناپذير و نعمتش هميشگى و جاودانى است!شرح و تفسير:
رحمت بى پايان خدا
در بخش اوّل اين خطبه سخن از حمد و ثناى الهى است، با تعبيراتى بسيار پرمعنى و حساب شده، و در آن به شش وصف از اوصاف الهى اشاره شده كه هر كدام در برگيرنده نعمتى است كه مىتواند انگيزه حمد و ثنا و پرستش او شود.نخست مىفرمايد: «ستايش ويژه خداوندى است كه كسى از رحمتش مأيوس نمى شود». (الْحَمْدُللهِِ غَيْرَ مَقْنُوط (1) مِنْ رَحْمَتِهِ).چگونه ممكن است از رحمت بى پايان او مأيوس شد در حالى كه خودش1 ـ «مَقْنُوط» از ماده«قنوط» (بر وزن قنوت) به گفته راغب در مفردات، به معنى مأيوس شدن از خير و رحمتى است و«قنُوط» (بر وزن بلوط) صيغه مبالغه و به معنى بسيار نااميد است.
