لطفا منتظر باشید ...
خطبه چهل و هفتم (1)
من كلام له عليه السّلامفى ذكر الكوفةخطبه در يك نگاه
اين سخن را امام (عليه السلام) به عنوان دو پيشگويى مهم درباره كوفه، يا كوفه و بصره، بيان فرموده است: نخست به حوادث بسيار ناگوار و تكان دهنده اى كه از سوى ستمگران بيرحم براى كوفه و مردمش پيش مىآيد اشاره مىكند، و ديگر اين كه سرانجام آن جبّاران را كه گرفتار عواقب سوء اعمال خود خواهند شد و به سزاى اعمالشان خواهند رسيد شرح مىدهد.1 ـ سند خطبه: از جمله كسانى كه قبل از شريف رضى مىزيسته اند و اين خطبه را نقل كرده اند ابن الفقيه در كتاب «البلدان» است منتهى در روايت او از اميرمؤمنان على (عليه السلام) اين سخن خطاب به «بصره و كوفه» ذكر شده است ولى اين مقدار تفاوت ضررى به اصل مطلب نمى زند. بعد از سيد رضى نيز «زمخشرى» در «ربيع الابرار» در باب «البلاد و الديار» آن را آورده است. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 15).
