بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
ميان همه امّت ها) قرار داديم. (1)لسان، در اين گونه موارد، به معناى يادى است كه از انسان مىشود و هنگامى كه آن را به «صدق» اضافه كنيم، معناى نام نيك و ذكر خير و خاطره خوب در ميان مردم را مىدهد.بى شك، اين، يك مسأله تشريفاتى و ساده نيست و آثار زيادى براى فرد و جامعه دارد: نخست اين كه افتخارى است ماندگار، در حالى كه اموال و ثروت هاى مادّى، در همان نسل نخست، تقسيم مىشود و در حقيقت، از ميان مىرود.ديگر اين كه ذكر خير و ياد نيك، در مورد انبيا و اولياءالله، سبب فرستادن درود، و در افراد عادى، موجب طلب آمرزش بندگان خدا مىشود و بى شك، همه اينها اثر عميق معنوى دارد.سوم اين كه موجب مىشود كه مردم، از آنها تأثير نيكو بگيرند و به آنان، اقتدا كنند و ارزش ها، در جامعه، زنده شود و ضدّ ارزش ها، در جامعه، بميرد و به مقتضاى روايت معروف «مَن سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً كان لَهُ مِثلُ أَجرِ مَنْ عَمِلَ بِها (2); هر كس، سنّت حسنه اى از خود بگذارد همانند ثواب و پاداش كسانى كه به آن عمل مىكنند، براى او ثبت مىشود.»چهارم اين كه براى بازماندگان، نسل اندر نسل، مايه آبرو و حيثيت و شخصيّت است و بسيارى از افراد عادى را مىشناسيم كه بسبب ارتباط شان با شخصيت هايى كه همه جا ذكر خير آنها بر زبان ها است، آبرو و حيثيت كسب كرده اند.اينها بخشى از آثار معنوى فردى و اجتماعىِ لسان صدق و ذكر خير است و به يقين، انسان مىتواند به خاطر آثار معنوى آن، با قصد قربت، اقدام به امورى كند كه مايه ذكر خير او است.1 ـ سوره مريم، آيه 50.2 ـ اين مضمون در روايات بسيارى نقل شده است، براى آگاهى از آن، به باب 16 از ابواب امر به معروف و نهى از منكر، از كتاب وسائل الشيعة، جلد 11، مراجعه شود.
لطفا منتظر باشید ...
