پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) - جلد 2

آیة الله العظمی مکارم شیرازی با همکاری: جمعی از فضلاء و دانشمندان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خانه امام (عليه السلام) ريختند و امام (عليه السلام) را در دل شب در حال عبادت ديدند و چيزى از سلاح و مال نيافتند، با اين حال امام (عليه السلام) را با خود به قصر متوكّل عباسى آوردند هنگامى كه امام (عليه السلام) به قصر متوكّل آمد، به متوكّل گفتند در خانه آن حضرت چيزى نيافتيم، و او را رو به قبله مشغول تلاوت قرآن ديديم.

متوكّل كه از جام قدرت سرمست بود و مشغول نوشيدن شراب، همين كه چشمش به امام (عليه السلام) افتاد برخاست و احترام كرد و او را نزد خود نشانيد، و جسورانه جام شرابى را كه در دست داشت به امام (عليه السلام) تعارف كرد!

امام (عليه السلام) فرمود به خدا سوگند اين مايع ننگين هرگز با گوشت و خون من آشنايى نداشته است. متوكّل شرمنده شد و دست خود را عقب كشيد. سپس گفت شعرى براى من بخوان (شايد منظورش اين بود كه مجلس بزمش با شعر جالبى آراسته تر شود).

امام (عليه السلام) فرمود: من كمتر شعر به خاطر دارم!

متوكّل گفت: چاره اى نيست حتماً بايد بخوانيد!

امام (عليه السلام) كه اصرار متوكّل را ديد اشعارى خواند كه متوكّل سخت تكان خورد و آن قدر گريه كرد كه قطره هاى اشك بر موهاى صورتش جارى شد، و حاضران نيز گريستند و امام (عليه السلام) را با احترام به خانه بازگرداندند و اشعار اين بود:




  • باتوا عَلى قُلَلِ الاَْجبالِ تَحْرُسُهُمْ
    وَاسْتَنْزَلُوا بَعْدَ عِزّ مِنْ مَعاقِلِهِمْ
    ناداهُمْ صارِخٌ مِنْ بَعْدِ دَفْنِهِمْ
    اَيْنَ الْوُجُوهُ الَّتى كانَتْ مُنْعِمَةٌ
    قَدْ طالَ ما أَكَلُوا دَهْراً وَ قَدْ شَرِبُوا
    وَاصْبَحُوا الْيَوْمَ بَعْدَ الاَْكْلِ قَدْ أَكَلُوا



  • غَلَبَ الرِّجالُ فَلَمْ تَنْفَعُهُمُ الْقُلَلُ
    وَاسْكَنُوا حَفْراً يابِئْسَما نَزَلُوا
    اَيْنَ الاُْساوِرُ وَ التّيجانُ وَالْحُلَلُ
    مِنْ دُونِها تَضْرِبُ الاَْسْتارُ وَ الكِلَلُ
    وَاصْبَحُوا الْيَوْمَ بَعْدَ الاَْكْلِ قَدْ أَكَلُوا
    وَاصْبَحُوا الْيَوْمَ بَعْدَ الاَْكْلِ قَدْ أَكَلُوا



يعنى: «گروهى بودند كه بر قله هاى كوهها، دژهاى محكمى ساخته بودند و مردانى نيرومند از آنها پاسدارى مىكردند اما هرگز اين قله ها به حال آنها سودى نداشت.

/ 665