بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
عِنْدَهُ أو غُفْرَانِ سَيِّئَة أَحْصَتْهَا كُتُبُهُ وَ حَفِظَتْهَا رُسُلُهُ لَكَانَ قَلِيلا فَيَما أَرْجُو لَكُم مِنْ ثَوَابِهِ وَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِنْ عِقَابِهِ).در اينجا امام (عليه السلام) براى بيان نهايت كوشش در مقام تضرّع و زارى در پيشگاه خدا سه تشبيه را بيان فرموده، نخست: ناله اى كه شتران به هنگام از دست دادن فرزندان خودسر مىدهند كه ناله اى است بسيار جانسوز و رقّت بار و هر شنونده اى را تحت تأثير خود قرار مىدهد.
تشبيه دوم
نوحه گرى كبوتران است. ديده ايم كبوتران هنگامى كه دور هم جمع مىشوند گويى به صورت دسته جمعى نوحه گرى دارند.«ابن منظور» در «لسان العرب» مىنويسد: هديل (كه در جمله بالا آمده است) گاه به معنى صداى كبوتر و گاه به معنى جوجه آن آمده است، سپس از بعضى نقل مىكند كه اعراب چنين مىپندارند كه هديل جوجه كبوترى در عهد نوح (عليه السلام) بوده كه تنها مىماند و از شدّت تشنگى مىميرد و از آن روز تمام كبوتران براى او نوحه گرى مىكنند.
تشبيه سوم
گريه و زارى راهبان و تاركان دنيا در ديرهايشان است كه در مراسم مختلف خود به صورت فردى يا دسته جمعى نوحه گرى مىكنند و چون رابطه خود را از دنيا بريده اند نوحه آنها سوز ديگرى دارد.امام (عليه السلام) تنها به نوحه گرى پرشور و گريه زارى به درگاه خدا قناعت نمى فرمايد بلكه با جمله (خَرَجْتُم اِلَى اَللهِ مِنَ الاَْمْوالِ وَ اْلاَوْلادِ) اشاره به بالاترين ايثار و فداكارى در اين راه كرده و مىفرمايد: اگر از تمام امكانات زندگى نيز در اين راه براى رسيدن به قرب خدا و ثواب و پاداش او و نجات از عذاب الهى، صرف نظر كنيد باز هم كم و ناچيز است.دليل اين سخن كاملا روشن است، براى اين كه تمام عمر دنيا از آغاز تا پايان و تمام نعمتها و ثروتهاى مادى از ازل تا ابد در برابر عمر آخرت و مواهب و نعمتهاى آن جهان، لحظه اى زودگذر و نعمتى ناچيز و قطره اى در برابر دريا است و بديهى
لطفا منتظر باشید ...
