بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
آرى على (عليه السلام) مىخواست اين گونه افراد را به سوى خود جذب كند و به راه حق دعوت نمايد. او هرگز تشنه خون ريزى نبود، بلكه تشنه هدايت مردم بود. او شيفته مقام و حكومت نبود، بلكه خواهان عدل و عدالت بود و هميشه سعى داشت تا ممكن است جنگى رخ ندهد و اگر جنگى رخ مىدهد ضايعات را به حداقل برساند; به همين دليل معمولا سعى داشت جنگ بعدازظهر و حتى نزديكى غروب آغاز شود تا تاريكى شب آتش جنگ را خاموش سازد و خون مردم كمتر ريخته شود. و آنها كه مايل به كناره گيرى از جنگ هستند از تاريكى شب استفاده كنند و كنار روند.جمله «تَعْشُوَ اِلَى ضَوْئِى» با توجه به اين كه «عَشْو» (بر وزن ضرب) به معنى تاريكى و عدم وضوح چيزى است، اشاره به اين حقيقت است كه فضاى جامعه اسلامى را در آن روز تاريكى و ظلمت جهل و نادانى و تبليغات زيانبار فرا گرفته بود و تنها چراغى كه مىتوانست آن فضا را روشن كند نور امام و افكار او بود به همين دليل تا آنجا كه ممكن بود جنگ را به عقب مىانداخت. تا جايى كه گاهى افراد ناآگاه زبان به اعتراض مىگشودند و اين كار را ترس از مرگ و يا شك در برنامه هاى دشمنان مىپنداشتند، در حالى كه اين گونه امور درباره امام (عليه السلام) براى آنها كه از روحياتش آگاه بودند، اصلا مفهوم نداشت.