همان گونه كه در بالا اشاره شد تمام قرائن نشان مىدهد كه منظور امام (عليه السلام) از شخصى كه اوصافش را در اين خطبه بيان فرموده، «معاويه» بوده است، چرا كه اين اوصاف مخصوصاً مسأله دستور سب بر هيچ كس جز معاويه تطبيق نمى كند.ممكن است اين تعبير مبهم به خاطر رعايت متانت در بيان باشد، و يا به خاطر برانگيخين حسّ كنجكاوى مردم كه سبب مىشود مطلب را با توجه به ذكر اوصاف، به طور عميق تر دريابند، اضافه بر اين چون اين خطبه مشتمل بر پيشگويى هاى روشنى است على (عليه السلام) نمى خواهد بيش از اين پرده از روى مطلب بردارد.
2ـ چرا معاويه «مهدورالدّم» بود؟
امام (عليه السلام) در اين خطبه دستور مىدهد مردى كه واجد اين صفات است بايد كشته شود، در عين حال مىفرمايد: «شما بر اين كار قدرت نخواهيد داشت!»در اينجا اين سؤال پيش مىآيد كه به چه دليل او مهدورالدّم بود؟جواب اين سؤال از نظر دانشمندان و فقها روشن است، زيرا هر كس بر امام معصوم خروج كند ناصبى است و مسلمان نيست، و او بر امامى خروج كرد كه هم به نصّ رسول الله (صلّى الله عليه وآله وسلّم) امامت او ثابت بود و هم از طريق بيعت عامه مردم.اضافه بر اين بى شك معاويه از كسانى بود كه فساد در ارض را، بصورت گسترده اى پى ريزى كرد، و به خاطر سرپيچى از بيعت امام و لشكركشى بر ضد او خونهاى زيادى را بر زمين ريخت، حركت هاى ايذايى معاويه از طريق فرستادن گروههايى براى قتل و غارت در اطراف عراق مشهور و معروف است، فرمان او مبنى بر كشتن «محمد بن ابى بكر» در «مصر» و «مالك اشتر» و كارهاى ديگرى از اين قبيل، او را در صف اوّل «مفسدان فى الارض» قرار مىدهد كه طبق نظر صريح قرآن، مجازات آنها قتل است.حال اگر افراد متعصّبى همه اين واقعيت ها را ناديده بگيرند و به بهانه واهى
لطفا منتظر باشید ...
