بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحهى 25است به مسائل رفاهى و آنچه مايه آرامش و آسايش و لذّت و نشاط مىگردد.يا اينكه تعبير اوّل اشاره به نعمت هاى فردى است و تعبير دوم (با توجّه به تعبير «أَلْقِسَم» كه از مادّه قسمت است) اشاره به بهره هاى اجتماعى است.يا اينكه «فَوَائِدُ النِّعمَ» اشاره به روزى هايى است كه به هر حال به سراغ انسان مىآيد، مانند: آب و هوا و نور آفتاب و روزى هاى ناخواسته و بى تلاش; و تعبير به «عَوَائِدُ الْمَزِيدِ وَ الْقِسَم» ناظر به روزى هايى است كه با تلاش و كوشش و مديريّت صحيح و درايت و هوشيارى نصيب انسان مىشود. اين احتمال وجود دارد كه دو تعبير فوق اشاره به همه اين تفسيرها باشد.در توصيف بعد و ادامه همين مطلب، مىافزايد: «همه بندگان، جيره خوار اويند، و روزى همه آنها را تضمين كرده، و قوت آنها را معيّن ساخته است». (عِيَالُهُ الْخَلاَئِقُ، ضَمِنَ أَرْزَاقَهُمْ، وَ قَدَّرَ أَقْوَاتَهُمْ).تعبير به «عيال» از يك سو، اشاره به محبّت و عنايت پروردگار نسبت به بندگان است، و از سوى ديگر مقدّمه اى است براى بيان تضمين ارزاق آنها; چرا كه هر كس در برابر عيال و اهل بيت خود، احساس مسئوليّت مىكند. امكان ندارد خداوند بنده اى را بيافريند، ولى روزى او را مقدّر نساخته باشد و اگر مىبينيم در جهان امروز و ديروز، جمعى از گرسنگى جان مىبازند، به دليل مظالم و افزون طلبى هايى است كه ظالمان و ستمگران دارند و بهره ديگران را، غاصبانه به خود اختصاص مىدهند. و گاه نيز به دليل عدم تلاش و كوشش و به كار نبستن مديريّت صحيح است; و گرنه اين سفره گسترده الهى، پاسخگوى نيازهاى همه انسانها تا پايان جهان است.سپس به نعمت هاى معنوى پرداخته، مىفرمايد: «خداوند راه را به علاقه مندان خود، و جويندگانِ آنچه نزد اوست، نشان داده است، (تا هر كس طالب او و عاشق