هنگامى كه (خداوند) زمين را آماده ساخت و فرمان خويش را (در تمام جهات) نافذ كرد، آدم را از ميان تمام مخلوقاتش برگزيد، و او را نخستين و برترين آفريده، خويش قرار داد; او را در بهشت خود ساكن كرد و غذاهاى فراوان و گوارا را در اختيارش نهاد و (در عين حال) قبلا از آنچه ممنوعش كرده بود وى را بر حذر داشت، و آگاهش ساخت كه اقدام بر آن (و تناول از درخت ممنوع) سبب عصيان و نافرمانى او خواهد بود و مقام و منزلتش را به خطر خواهد افكند! ولى آدم اقدام بر آن چيزى كه از آن نهى شده بود كرد و علم خداوند درباره او به وقوع پيوست; به همين جهت، او را پس از توبه از بهشت فرو فرستاد تا با كمك نسل خود زمين را