پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) - جلد 4

آیة الله العظمی مکارم شیرازی با همکاری: جمعی از فضلاء و دانشمندان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 185

اگر انسان به تعداد ميوه هاى درختان و عدد وحوش بيابان و پشه ها و برگ هاى درختان و نطفه هاى مردان و زنان و جزئيّات آنها فكر كند - كه چه رقم شگفت انگيزى را تشكيل مىدهد - و توجّه داشته باشد كه خداوند از تمام اين جزئيّات باخبر است، آنگاه احساس مىكند كه در هر جا و در هر زمان و در همه حال، از اعمال و نيّات او به خوبى آگاه است.

سپس به سراغ بخش ديگرى از ريزه كارى هاى جهان آفرينش و حوادث حساب شده و موجودات مختلف آن مىرود و چنين مىافزايد: «خداوند از ابرهاى رقيقى كه (در آسمان) پيدا مىشود سپس به هم پيوسته، متراكم مىگردد و نيز از ريزش قطرات باران از ابرهاى متراكم و آنچه گردبادها با دامان خويش از روى زمين بر مىگيرند و بارانها با سيلاب خود آن را فرو مىنشانند و محو مىكنند و از فرو رفتن جانوران زمين در ميان تپّه هاى شن، (در همه جا و هر زمان و در هر حال) به خوبى آگاه است!». (وَ نَاشِئَةِ الْغُيُومِ وَ مُتَلاَحِمِهَا، وَ دُرُورِ قَطْرِ السَّحَابِ فِي مُتَرَاكِمِهَا، وَ مَا تَسْفِي، (1) الأَعَاصِيرُ (2) بِذُيُولِهَا، وَ تَعْفُو (3) الأَمْطَارُ بِسُيُولِهَا، وَ عَوْمِ (4) بَنَاتِ الأَرضِ فِي كُثْبَانِ (5) الرِّمَالِ).

آرى! او كه از تمام دقايق عالم هستى و از جزئيّات مخلوقات جاندار و بى جان در زمين و آسمان، در هر شرايط و در هر حالت، آگاه است; و از پيدايش و گسترش و جابه جايى و حركات آنها، دقيقاً باخبر است; چگونه ممكن است از اعماق نيّات من بى خبر باشد؟!


1. «تَسْفِى» از مادّه «سَفى» (بر وزن نفى) به معناى بادى است كه خاك و غبار زيادى بر مىانگيزد.

2. «أعاصير» جمع «إعصار» (بر وزن اجبار) به معناى گردباد است.

3. «تعفو» از مادّه «عفو» به معناى محو كردن است و هنگامى كه اين واژه در مورد گناهان به كار مىرود به معناى محو گناهان است و تندرستى را از اين نظر عافيت مىگويند كه بيمارى را محو مىكند.

4. «عَوم» (بر وزن قوم) به معناى شنا كردن و فرو رفتن است.

5. «كُثبان» جمع «كثيب» به معناى تلّ و تپه است (از ماده «كثب» (بر وزن كسب) به معناى جمع كردن است).

/ 627