بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 196خداوندا! هر ثناخوانى; از سوى كسى كه ثنايش را مىگويد، پاداش و عطايى دارد (به همين دليل) من اميدوارم كه مرا به سوى ذخاير رحمت و گنج هاى مغفرت رهنمون گردى، خداوندا! اين وضع كسى است كه تو را در توحيد خاصّ خودت يكتا شمرده، و غير تو را لايق اين ستايش ها، و ثناها نمى داند. (خداوندا!) من به تو نياز دارم. نيازى كه جز فضل تو نمى تواند آن را برطرف سازد; و پريشانم، پريشانى و فقرى كه جز بخشش تو نمى تواند آن را برطرف سازد. حال كه چنين است، رضاى خود را در اين موقعيّت به ما عطا كن و دست نياز ما را از دامن غير خود كوتاه گردان «كه تو بر هر چيز توانايى».
شرح و تفسير
تو اميد منى، تو پناه منى!
فراموش نكرده ايم كه امام (عليه السلام) اين خطبه بسيار جامع و مفصّل را در پاسخ كسى بيان فرمود كه تقاضاى بحثى درباره صفات خدا نموده بود و امام (عليه السلام) نخست با دقيق ترين و ظريف ترين عبارات، صفات خداوند را اعم از صفات جمال وكمال، شرح مىدهد، سپس به سراغ صفات فعل او مىرود، از آفرينش فرشتگان و زمين و آسمان و آنگاه خلقت انسان و انواع نعمت هايى كه به او بخشيده و سرانجام از علم خداوند به همه جزئيّات و كليّات جهان هستى، سخن مىگويد.سپس در اين بخش از خطبه كه بخش پايانى آن است، رو به درگاه خدا مىآورد و با دعاى پر معنايى كه بحث هاى اين خطبه را تكميل مىكند آن را پايان مىدهد.در اين بخش، نخست خداوند را به بهترين صفات توصيف مىكند; توصيفى كه براى غير او جايز نيست و نشانه اى از توحيد در مقام دعا است مىفرمايد:«خداوندا! تو داراى اوصاف جمال و صفات كمالِ فراوان هستى». (الَّلهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ
لطفا منتظر باشید ...
