بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 237وجود مىآورند; فتنه ها نيز بيشتر از اختلافات بر مىخيزد; آنگاه كه دو جناح، بى فكر و بى مطالعه، بى رحمانه به جان هم مىافتند، فضاى جامعه را تيره و تار مىسازند، نتيجه اش آن است كه گردبادهاى حوادث و ناامنى، همه چيز را از بيخ و بن مىكند و نابود مىسازد!به همين دليل، در برابر حوادث اجتماعى بايد خوش بينى ها را تا حدّى كنار گذاشت و درباره كسانى كه روى صحنه و پشت صحنه هستند، دقّت كرد و سوابق آنها را بررسى نمود و اگر فتنه اى در كار است، مردم را با خبر ساخت و اين وظيفه انديشمندان هر جامعه است.جنگ هايى كه در دوران حكومت امير مؤمنان على (عليه السلام) به وقوع پيوست، هر كدام نمونه بارزى از فتنه بود; در «جنگ جمل»، «عايشه» همسر پيامبر (صلّى الله عليه وآله) را بر شتر سوار كردند و دو نفر از صحابه پيامبر - كه سوابق نسبتاً خوبى در اسلام داشتند - بر اثر هوا و هوس و وسوسه هاى شيطان آتش فتنه را بر افروختند و نخستين بانگ اختلاف را در امّت اسلامى سر دادند; در اين ميان، نزديك به بيست هزار نفر از مسلمانان در اين آتش فتنه سوختند و خانه هاى زيادى ويران شد. تا آن كه با تدبير اميرمؤمنان على (عليه السلام) آتش فتنه خاموش گشت.فتنه «شاميان» و «جنگ صفّين» و ادّعاى واهى خونخواهى عثمان و بر سرِ نيزه كردن قرآن ها نمونه ديگرى از اين فتنه ها بود و هنوز شعله آن خاموش نشده بود، فتنه سومى از آن برخاست! گروهى از متنسّكان جاهل و متعبّدان بى فكر، زير پوشش «حكم فقط حكم خداست» (1) آتش جنگ نهروان را برافروختند.دقّت در اين نمونه هاى عينى، مىتواند تمام ويژگيهاى فتنه را كه امام (عليه السلام) در اين خطبه بيان كرده، عملا به انسان بياموزد. 1. لاَحُكْمَ إَلاَّ للهِ.
لطفا منتظر باشید ...
