عنايات خداوند متعال در جهت ارسال رسل همچنان ادامه يافت، تا نوبت به محمّد (صلّى الله عليه وآله) رسيد; در اين هنگام گوهر دانش را از بهترين معادن استخراج نمود و نهال وجودش را از اصيل ترين و عزيزترين سرزمين ها برآورد، و شاخه هستى او را ازهمان درختى كه پيامبرانش را آفريد، و امينان درگاه خود را از آن برگزيد، به وجود آورد. عترتش بهترين عترت ها، خاندانش بهترين خاندان ها، و درخت پربار وجودش بهترين درختان بود. درختى كه در حرم (امن خداوند) روييد و در آسمان كرامت و فضيلت سر بركشيد، درختى با شاخه هاى بلندى و ميوه هايى (بسيار شيرين و پر ارزش) كه دست (فرومايگان) هرگز بدان نمى رسد.