او خدايى است كه موجودات را از كتم عدم بوجود آورده، بى آنكه از نقشه قبلى ديگرى اقتباس كند، يا در آفرينش از آفريدگارى پيش از خود، سرمشق بگيرد، و آنقدر از ملكوت قدرت خود و شگفتى هايى كه آثار حكمتش از آن سخن مىگويد و از نياز موجودات به قدرتِ برپا دارنده اى خبر مىدهد، به ما نشان داده كه ما را بى اختيار به معرفت و شناخت او دعوت مىكند. بدين ترتيب، ابداعاتى را آثار صنع او و نشانه هاى حكمتش بوجود آورده، كه هر يك از مخلوقاتش حجّت و دليلى بر وجود او هستند; هر چند به ظاهر مخلوقى خاموشند، ولى (با زبان بى زبانى، امّا با صراحت و وضوح) از تدبير او سخن مىگويند و همواره گواه بر آفريدگارند.