از آن جا كه در فرازهاى گذشته امام (عليه السلام) مردم را از تعمّق در كنه ذات و صفات خدا بر حذر داشت، چرا كه با عقل هيچ انسانى قابل درك نيست; در اين بخش از خطبه، گويا براى اينكه تصوّر نشود راه معرفة الله بسته است طرق شناخت ذات و صفات پروردگار را به صورت اجمالى بيان مىكند و آن را بى شمار و برتر از حدّ و مقدار ذكر مىكند. مىفرمايد: «او خدايى است كه موجودات را از كتم عدم به وجود آورده، بى آن كه از نقشه قبلى ديگرى اقتباس كند، يا در آفرينش از آفريدگارى پيش از خود، سرمشق بگيرد».(أَلَّذِي ابْتَدَعَ الْخَلْقَ عَلَى غَيْرِ مِثَال امْتَثَلَهُ وَ لاَ مِقْدَار احْتَذى عَلَيْهِ، مِنْ خَالِق مَعْبُود كَانَ قَبْلَهُ).اين چند جمله هم اشاره به ازليّت ذات پاك خدا است و هم اين كه مخلوقاتش بدون هيچ سابقه اى به وجود آمده; آفرينش نو و بى نظير به تمام معنا.مسأله «ابداع» (آفرينش بى سابقه) از مسائل بسيار مهم است. اهميّت آن هنگامى روشن مىشود كه ما بدانيم تمام اختراعات و ابتكارات بشر، دنباله روى از امورى است كه در جهان آفرينش وجود دارد. گاه براى كار خود، از يك پديده اين جهان الهام مىگيرد و گاه پديده هاى مختلف را به هم تركيب و تلفيق مىكند; درست مانند نقّاش چيره دستى كه گاه عين صورت اشياء را بر صفحه كاغذ منعكس مىكند و گاه چند شىء را به هم تركيب كرده، از آن صورتى مىسازد. به يقين اگر پديده هاى گوناگون اين جهان نبودند هيچ نقّاشى قدرت بر هيچ نقشى نداشت و هيچ مخترعى نمى توانست دست به اختراعى بزند. ولى كار خداوند از همه اينها جدا است; هر چه دارد ابداع و ابتكار بى سابقه است و اين تنها مخصوص ذات پاك او است.
لطفا منتظر باشید ...
