پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 4

‌صفحه‌ى 391

نهج البلاغه

خطبه 102

خطبه 102 (1)

و من خطبة له (عليه السلام)

تجري هذا المجرى و فيها ذكر يوم القيامة و احوال النّاس المقبلة

اين خطبه نيز همانند خطبه سابق، به حوادث آينده اشاره دارد و در ابتدا به حوادث سخت روز قيامت نيز اشاره اى مىكند.

خطبه در يك نگاه

اين خطبه از دو بخش تشكيل يافته: بخش اوّل كه قسمت كوتاهى است، اشاره به حوادث سخت روز رستاخيز دارد، كه خداوند اوّلين و آخرين را براى رسيدگى به حساب دقيق و دادن پاداش و كيفر اعمالشان جمع مىكند.

در بخش دوم اشاره به فتنه هاى وحشتناكى دارد كه همچون پاره هاى شب تاريك روى مىآورند و مردم را در فشار شديد قرار مىدهند و سرانجام گروهى از مجاهدان راستين، در برابر آنها به پا مىخيزند. امام (عليه السلام) در اين بخش مخصوصاً روى شهر بصره انگشت مىگذارد و به فتنه هايى كه دامن اين شهر را مىگيرد، اشاره مىكند.

1. سند خطبه: اين خطبه در منابعى كه قبل از «سيّد رضى» نگاشته شده، به دست نيامده; ولى در هر حال، به نظر مىرسد كه جزئى از خطبه 128 - كه به خواست خدا به زودى به شرح آن خواهيم پرداخت - مىباشد; ولى در كتاب هايى كه بعد از «سيّد رضى» نوشته شده، ديده مىشود.