بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحهى 420آن جديّت در امر دنيا و اين سستى و كسالت در امر آخرت، به خاطر آن است كه باورهايش نسبت به آخرت ضعيف و اعتقادش به وعده هاى الهى سست و بى پايه است. دنيا را نقد پنداشته و آخرت را نسيه!از همين رو در آخرين جمله مىفرمايد: «گويى آنچه را براى آن كار مىكند (از امور دنيا) و لذّات زود گذرش بر او واجب است، و آنچه در آن سستى نشان مىدهد از او ساقط مىباشد!». (كَأَنَّ مَا عَمِلَ لَهُ وَاجِبٌ عَلَيْهِ; وَ كَأَنَّ مَا وَنَى فِيهِ سَاقِطٌ عَنْهُ). (1)تعبير به كشت و كشتزار درباره دنيا و آخرت اقتباس از اين آيه شريفه است: «مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الآخِرَةِ نَزِدْلَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَالَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ نَصيِب; كسى كه زراعت آخرت را بخواهد بر محصولش مىافزاييم و كسى كه كشت دنيا را بطلبد مقدارى از آن را به او مىدهيم، امّا در آخرت هيچ بهره اى نخواهد داشت». (2)دنيا مىتواند مزرعه پر بركت آخرت باشد و مىتواند كشتزار كم درآمد اين دنيا. اعمال خوب و بد، بذرهايى است كه در آن افشانده مىشود; اعمال نيك، مانند بذرى است كه هفت خوشه و از هر خوشه اى يك صد دانه و بيشتر ثمر مىدهد; و اعمال بد، همچون بذرى است كه در شوره زار افشانده مىشود كه «لاَ يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِداً» (3) «جز بهره اى اندك از آن حاصل نمى شود».ضمناً جمله اخير به خوبى نشان مىدهد كه اعمال نيك و بد از اعتقادات قوى و سست سرچشمه مىگيرد. 1. «وَنى» از مادّه «ونى» (بر وزن رمى) به معناى سستى ورزيدن و اظهار ضعف و خستگى است.2. سوره شورى، آيه 20.3. سوره اعراف، آيه 58.