پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 4

‌صفحه‌ى 456
‌صفحه‌ى 457

بخش سوم

أَيُّهَا النَّاسُ، اسْتَصْبِحُؤا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاح وَاعِظ مُتَّعِظ، وَ امْتَاحُوا مِنْ صَفْوِ عَيْن قَدْ رُوِّقَتْ مِنَ الْكَدَرِ.

عِبَادَ الله، لاَ تَرْكَنُوا إِلَى جَهَالَتِكُمْ، وَلاَ تَنْقَادُوا لاَِهْوَائِكُمْ، فَإِنَّ النَّازِلَ بِهذَا الْمَنْزِلِ نَازِلٌ بِشَفَا جُرُف هَار، يَنْقُلُ الرَّدَى عَلَى ظَهْرِهِ مِنْ مَوْضِع إِلَى مَوْضِع، لِرَأْي يُحْدِثُهُ بَعْدَ رَأْي; يُرِيدُ أَنْ يُلْصِقَ مَا لاَ يَلْتَصِقُ، وَ يُقَرِّبَ مَا لاَ يَتَقَارَبُ! فَاللهَ اللهَ أَنْ تَشْكُوا إِلَى مَنْ لاَ يُشْكِي شَجْوَكُمْ، وَ لاَ يَنْقُضُ بِرَأْيِهِ مَا قَدْ أَبْرَمَ لَكُمْ.

ترجمه

اى مردم! چراغ قلب خود را، از شعله (پر فروغ) واعظ با عمل، روشن سازيد، و ظرف وجود خويش را، از آب زلال چشمه اى كه از آلودگى ها پاك است، پُر كنيد. اى بندگان خدا! بر نادانى هاى خود تكيه نكنيد و تسليم هوس هاى خويش نشويد! زيرا آن كس كه در اين مقام برآيد (و تكيه بر جهالت و هوا و هوس ها كند) همچون كسى است كه بر لب پرتگاهى كه در شُرُف فرو ريختن است قرار گرفته. او بار هلاكت را بر دوش مىكشد و از جايى به جاى ديگر مىبرد و براى توجيه آراى ناپخته و ضدّ و نقيض خويش، مطالب نامتناسب را به هم پيوند مىدهد. از (نافرمانى) خدا بپرهيزيد! و شكايت خويش را نزد كسى كه نمى تواند مشكل شما را حل كند و توان ندارد كه با فكر خود گره از كار شما بگشايد، مبريد.