بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 542و در ادامه مىافزايد: «روزگار به سان درنده خطرناكى حملهور مىشود و باطل بعد از مدّت ها سكوت، همچون شتر نر نعره بر مىآورد!». (وَصَالَ (1) الدَّهْرُ صِيَالَ السَّبُعِ الْعَقُورِ (2)، وَ هَدَرَ (3) فَنِيقُ (4) الْبَاطِلِ بَعْدَ كُظُوم (5)).آرى گروه هاى منافق و پس مانده هاى دوران جاهليّت - كه از صحنه جامعه اسلامى عقب رانده شده بودند - بار ديگر بر اثر ضعف طرفداران حق، به صحنه مىآيند و آزادانه فرياد مىكشند.در اين هنگام، تمام ارزش ها، ضد ارزش و ضد ارزش ها، ارزش مىشود: «مردم در شكستن قوانين الهى هم دست مىشوند، و در فاصله گرفتن از دين متّحد مىگردند، براى دروغ گفتن، پيمان دوستى مىبندند و در برابر صدق و راستى، دشمنى مىورزند». (وَ تَوَاخَى النَّاسُ عَلَى الْفُجُورِ، وَتَهَاجَرُوا عَلَى الدِّينِ، وَ تَحَابُّوا عَلَى الْكَذِبِ، وَتَبَاغَضُوا عَلَى الصِّدْقِ).و به اين ترتيب، به مقتضاى «ألنَّاسُ عَلَى دِينِ مُلوُكِهِمْ» اين حاكمان فاسق و فاجر وبى دين و كذّاب، مردم را به اين صفات مىكشانند و صحنه جامعه اسلامى به كلّى تيره و تار مىشود.با اين كه دين، شامل ترك دروغ و فجور مىباشد و هجرت از دين، به معناى هجرت از همه اين ارزش ها است; ولى امام (عليه السلام) به طور خاص، روى مسأله فجور و كذب تكيه مىكند; چرا كه در ميان پديده هاى شومِ حكومت هاى خودكامه بى دين، 1. «صال» از مادّه «صَوْل» (بر وزن قول) به معناى پريدن روى چيزى است.2. «عقور» از مادّه «عقر» (بر وزن قفل) در اصل به معناى اساس و ريشه چيزى است و به معناى پى كردن شتر و گاز گرفتن و دريدن نيز آمده است.3. «هدر» از مادّه «هدير» (بر وزن قدير) به معناى صدا را در گلو گرداندن و فرياد كشيدن است.4. «فنيق» به معناى حيوان نر، يا شتر نرى است كه مورد احترام است و كمتر بر آن سوار مىشوند.5. «كُظوم» و «كظم» (بر وزن هضم) در اصل به معناى بستن سرمشك است و به سكوت كردن و فرو بردن خشم و غضب نيز اطلاق مىشود.
لطفا منتظر باشید ...
