بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 17ياد مىكنم! كه اگر انسان آگاه و دانا در اين سخن دقّت كند، اندامش به لرزه در مىآيد و قلبش تكان مىخورد و عظمت خداوند را با تمام وجود خود احساس مىكند و گويى از كثرت شوق، هوش از سرش مىپرد و روحش مىخواهد از بدن پرواز كند». (1)به هر حال، اين خطبه داراى چند بخش است كه هر كدام ديگرى را تكميل مىكند:در بخش اوّل، قسمتى از اوصاف پروردگار جهت آماده كردن افكار براى پذيرش حقايق بعد از آن، آمده است.در بخش دوّم، به سؤال پرسش كننده اى كه از اوصاف پروردگار پرسيده بود پاسخ مىگويد و معيار را در اسما و صفات پروردگار، قرآن مجيد قرار مىدهد و به او توصيه مىكند كه مخصوصاً در اين بحث، از آيات قرآن جدا نشود.در بخش سوم، به عدم احاطه علمى انسان به كنه ذات و صفات خدا اشاره مىفرمايد.در بخش چهارم، از تدبير خداوند در جهان خلقت - كه آينه اى است براى تجلّى ذات و صفات او - بحث مىفرمايد.در بخش پنجم، سخن از آفرينش آسمان هاى با عظمت است، كه جلوه گاه عظمت خدا است.در بخش ششم، از آفرينش فرشتگان و صفات و ويژگى آنها سخن مىگويد.در بخش هفتم، توجّه شنوندگان را از عالم بالا به جهان پايين معطوف مىدارد و از آفرينش زمين سخن به ميان مىآورد.در بخش هشتم، به آفرينش آدم (عليه السلام) و بعثت انبيا و ارسال رسل اشاره شده است.
1. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، جلد 6، صفحه 425.
لطفا منتظر باشید ...
