بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 604اگر انسان يك لحظه اين عذاب هاى هولناك و شديد را در ذهن خود تصوّر كند، كافى است كه او را از گناه باز دارد و هدف اصلى از شرح اين عذاب هاى الهى نيز همين است! مخصوصاً در روايات اسلامى تأكيد شده است كه وقتى به آيات پاداش هاى شوق انگيز بهشت مىرسيد، به آن فكر كنيد و هر زمان به آيات هولناك عذاب مىرسيد، توقّف كنيد و در آن بينديشيد. امير مؤمنان على (عليه السلام) در خطبه «همّام» (خطبه 193) در توصيف پرهيزكاران مىفرمايد: «فَإِذَا مَرُّوا بِآيَة فِيهَا تَشْوِيقٌ رَكَنوُا إِلَيْهَا طَمَعاً، وَ تَطَلَّعَتْ نُفُوسُهُمْ إِلَيْهَا شَوْقاً، وَ ظَنُّوا أَنَّهَا نُصْبَ أَعْيُنِهِمْ، وَ إِذَا مَرُّوا بِآيَة فِيهَا تَخْوِيفٌ أَصْغَوْا إِلَيْهَا مَسَامِعَ قُلُوبِهِمْ، وَ ظَنُّوا أَنَّ زَفِيرَ جَهَنَّمَ وَ شَهِيقَهَا فِي أُصُولِ آذَانِهِمْ; پرهيزكاران هنگام تلاوت قرآن هرگاه به آيه اى برسند كه در آن تشويق باشد، با علاقه فراوان به آن روى آورند و روح و جانشان با شوق فراوان در آن سر مىكشد و آن را همواره نصب العين خود مىسازند و هر زمان به آيه اى برسند كه در آن تخويف باشد، گوش دل خويش را براى شنيدن آن باز مىكنند و گويى صداى زوزه آتش جهنّم را در اعماق گوش خود احساس مىكنند».
نكته
برنامه عالى هدايت
بحث بسيار منظّم و منطقى و بيدارگر و هشدار دهنده كه امام در اين خطبه از آغاز تا به اينجا بيان فرموده، راستى نسخه هدايت ونجات انسانهاست.نخست از اوصاف جمال و جلال خدا و قدرت عظيم و علم و احاطه او نسبت به هر چيز از جمله اعمال بندگان و همچنين عظمت جهان هستى شروع مىكند، تا سطح معرفت و ايمان را بالا ببرد و آماده پذيرش حق كند.سپس از آفرينش اصناف ملائكه و عبادت آنها سخن مىگويد، تا نشان دهد
لطفا منتظر باشید ...
