(خداوند) فاصله هاى وسيع و گشوده (كرات آسمانى) را بى آنكه بر چيزى تكيه داشته باشند، تنظيم نمود و شكاف هاى ميان (هر كدام از آنها) را پيوند داد، آنها و نظائر آنها را به يكديگر مربوط ساخت، و مشكل فرود آمدن فرشتگان را براى ابلاغ فرمان او، و بالا بردن اعمال مخلوقات را به آسمان، آسان نمود. به آسمانها در حالى كه به صورت دود بودند، فرمان داد (فرمانى تكوينى براى پيمودن مراحل خلقت و تكامل). در اين هنگام، ميان بخش هاى مختلفِ آن ارتباط برقرار گشت (و به صورت توده عظيمى درآمدند). سپس آسمانها را از هم جدا ساخت و درهاى بسته آنها را باز گشود، و نگهبانانى از شهاب هاى ثاقب بر هر راهى گماشت (تا مانع نفوذ شياطين به آسمانها گردد) و آنها را با دست قدرتش بى آن كه گرفتار حركات ناموزون گردند (در فضا) نگاهداشت و به آنها فرمان داد كه تسليم امر او بوده باشند (و از قوانين آفرينش پيروى كنند).